Στιγμές ευτυχίας

Με το πρώτο λάλημα του πετεινού, η μικρή Αγάπη ξύπνησε και έτρεξε με τα μικρά της ποδαράκια να ξυπνήσει τη γιαγιά της. Ανέβηκε πάνω στο κρεβάτι και γέμισε με φιλιά το απαλό μάγουλό της.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισε το ζωηρό παιχνίδι ανάμεσα στη γιαγιά και στην εγγονή της. Γέλια και γλυκές φωνές ακούγονταν σε όλο το σπίτι… Αφού η μικρούλα κουράστηκε ξάπλωσε δίπλα της και περίμενε να σηκωθεί. Στρώσανε μαζί το μεγάλο κρεβάτι και μετά πήγανε να στρώσουνε και το μικρό κρεβάτι.

Το πρωινό της σήμερα θέλησε να το φάει έξω στην αυλή συντροφιά με τα όμορφα λουλούδια της γιαγιάς. Ήταν η δική της δραστηριότητα να τα ποτίζει κάθε πρωί. Η γιαγιά βλέποντας την πάχνη έξω, έβαλε στο κοριτσάκι μια κόκκινη ζακέτα που είχε με πολύ φροντίδα πλέξει για την εγγονούλα της.

Καθώς πίνει το καφεδάκι της, αναζητάει με το βλέμμα της να δει τα πανύψηλα βουνά, μόνο που σήμερα ήταν δύσκολο λόγω του μεγάλου σύννεφου που τα είχε κρύψει..

Εκείνη την ώρα ο βοσκός μαζί με το κοπάδι με τα πρόβατα του ανέβαιναν στο βουνό. Τις καλημέρισε και συνέχισε την πορεία του προς τα πάνω. Ο ήλιος έκανε τη εμφάνισή του και οι ακτίνες άρχισαν να σκορπάνε τα σύννεφα. Με το φως του ήλιου που είχε απλωθεί παντού, μπορούσε να δει το χωριό με τα σπίτια τα πετρόχτιστα που στέκονταν το ένα δίπλα στο άλλο σαν αγαπημένοι φίλοι…

Πιο κει ήταν η πέτρινη πλατεία που στη μέση της έστεκε ολόρθος ένας πλάτανος. Τι εκδηλώσεις, τι πανηγύρια, τι συνάξεις νέων και μεγαλύτερων είχαν πραγματοποιηθεί σε τούτη την πλατεία…
Μικρό κοριτσάκι ήταν, τότε που μετά την εκκλησία κατέβαιναν στην πλατεία για να πιουν οι μεγάλοι το καφέ τους στο μοναδικό καφενείο που υπήρχε και εκείνη να παίξει με τα παιδιά του χωριού που ήταν και οι συμμαθητές της στο σχολείο. Όλα τα παιδιά έπαιζαν χαρούμενα και ξένοιαστα κάτω από τον καταγάλανο ουρανό.

Τα κορίτσια κάθε ηλικίας ήταν χάρμα οφθαλμών με τα φορεματάκια που φορούσαν. Καθώς έτρεχαν έμοιαζαν με μπαλαρίνες που χόρευαν και τα αγόρια με τα πουκάμισα και τα μαύρα παντελόνια έμοιαζαν με τους παρτενερ που τις συνόδευαν στον όμορφο χορό. Ήταν μία οπτασία καθώς έβλεπες τα παιδιά να παίζουν…

Η μυρωδιά ενός λουλουδιού, έκανε τη γιαγιά να επανέλθει στο σήμερα… Το όμορφο ταξίδι στο παρελθόν είχε τελειώσει με τον πιο υπέροχο τρόπο. Ο σύζυγός της στεκόταν μπροστά της και της έτεινε το πιο ομορφότερο τριαντάφυλλο που είχε δει ποτέ της…

Η πρωινή υγρασία στεκόταν ακόμα πάνω στα πέταλα και στα φύλλα του λουλουδιού. Γύρισε και είδε τα φωτεινά και ευγενικά μάτια του που την κοιτούσαν με λαχτάρα. Δεν είπαν τίποτα, η έκφραση στο πρόσωπό τους μιλούσε βαθιά μέσα στην ψυχή τους.

Ο παππούς γύρισε στην εγγονούλα του και πρόσφερε και σε εκείνη ένα τριαντάφυλλο. Αυτό το τριαντάφυλλο όμως είχε το αγαπημένο της χρώμα, ροζ.

Καθώς της το πρόσφερε της είπε με όλη την αγάπη που ένιωθε: Αυτό είναι για εσένα μικρέ μου άγγελε….

Η Αγάπη τσίριξε από τη χαρά της και έκανε μια μεγάλη και σφιχτή αγκαλιά τον παππού της.

Οι όμορφες στιγμές συνοδεύουν την κάθε σου μέρα. Αρκεί να τους αφιερώσεις τον χρόνο που τους πρέπει…..