ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ

Οικονομολόγος δεν είμαι και καλόν είναι να απέχω από κρίσεις και επικρίσεις, όσον αφορά στις οικονομικές κοινωνικές παροχές, τις οποίες εξήγγειλε ο πρωθυπουργός μας, εχθές, στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης.

Ωστόσο, ζω σε αυτήν την οικονομικά χειμαζόμενη χώρα και μαζί με άλλους δέκα-τόσους εκατομμύρια Έλληνες, έτρεφα ελπίδες περισσότερες από όσες ο κύριος Γεωργιάδης μού είχε δώσει, βεβαιώνοντάς-με τηλεοπτικώς, ότι η κρίση ως προς την επαπειλούμενη ακρίβεια θα έχει παρέλθει μέχρι τα Χριστούγεννα!

Πίστευα κατόπιν πως θα χάϊδευαν τα αυτιά μου εξαγγελίες υπέρ της αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης, ώστε η ελληνική οικογένεια να βοηθηθεί στην επιβίωσή της, σήμερα που έχει τόση ανάγκη, ύστερα από τόσα οικονομικά στραπάτσα που έχει υποστεί τα τελευταία δέκα χρόνια.

Άκουσα, λοιπόν, ότι θα γλυτώσουν τον φόρο αλληλεγγύης οι ιδιωτικώς εργαζόμενοι, αλλά το 2022, ήτοι μακράν των εφετεινών Χριστουγέννων, για μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά τρεις μονάδες, κατάργηση φόρου γονικών παροχών και πάλι το 2022, μείωση φόρου στο 22% για επιχειρήσεις, και πάλι από τον επόμενο χρόνο μηδενισμό σε τέλη κινητής τηλεφωνίας και data για νέους κάτω των 29 ετών, και τέλος για οικονομική ενίσχυση επί έξη μήνες στους νεοπροσλαμβανόμενους σε εργασία με 1200 ευρώ τον μήνα, με bonus 1000 ευρώ σε κάθε φοιτητή μακριά από το σπίτι του.

Μέχρι να προσληφθούν όμως, και μέχρι τα Χριστούγεννα που προφητεύτηκε ότι θα πέσουν ξανά οι τιμές, υπομονή και βλέπουμε.