ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΑΡΓΙΕΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ωραίο είναι αν μπορείς να εργάζεσαι στην Ελλάδα, η οποία μέχρι πριν λίγο φημιζόταν για τις πολλές αργίες, των οποίων απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, περισσότερες από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο, σε σημείο μάλιστα να μας ζηλεύουν οι «άτυχοι» των άλλων κρατών.

Ανέκαθεν ίσχυαν κάποιες αργίες, όπως των μεγάλων θρησκευτικών εορτών και των εθνικών, και δίπλα τους κάτι εργατικές, άλλες συνδικαλιστικές, τοπικές, απόδοσης τιμών σε ήρωες και λοιπές. Δεν έφταναν όμως αυτές και εφέτος προστέθηκε και η ημέρα της 28ης Οκτωβρίου, την οποίαν είχαμε αγνοήσει προς όφελος της 25ης Μαρτίου, ενώ ασφαλώς και κάποιες άλλες επέτειοι θα έχουν παραμεληθεί ή αγνοηθεί.

Πάντως και σύμφωνα με το ΚΕΠΕΑ, με απόφαση του εκάστοτε υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, η οποία τίθεται σε εφαρμογή μετά από γνωμοδότηση του ΑΣΕ και δημοσιεύεται για κατοχύρωση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, μπορούν να ορίζονται και άλλες εορτές, μέχρι πέντε κάθε έτος, σαν ημέρες υποχρεωτικής ή προαιρετικής αργίας τοπικά, ή και ανά την Επικράτεια.

Φαντάζεστε τι θα μπορούσε να γίνει αν κάθε χρόνο παρουσιάζονταν, προτείνονταν, γνωμοδοτούνταν και εγκρίνονταν και από πέντε νέες αργίες. Εργατικός Παράδεισος θα γινόταν η χώρα μας, και άλλωστε το μέλλον άδηλον και μπροστά μας είναι. Πάντως υπάρχει και μία «αντιπαραδεισιακή» παράγραφος: «Με την ίδια διαδικασία δύνανται να καταργούνται ή να αλλάζουν οι προβλεπόμενες αργίες (άρθρο 60 Ν. 4808/2021)».