ΕΣ ΑΥΡΙΟΝ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

του Ντἰνου Σ. Κουμπάτη

Φαίνεται να ζούμε σε μία παραζάλη τρέλας, ή τουλάχιστον ενός νέου τρόπου ζωής, όπου ο κάθε ένας, πορεύεται, αποφασίζει και πράττει όπως εκείνος θέλει, μπορεί, και του το επιτρέπουν, τόσο οι νόμοι, όσο και οι πολίτες γύρω του. Καθώς πολλές καταστάσεις στην χώρα μας βρίσκονται εκτός ελέγχου, όπως για παράδειγμα η πανδημία του κορωνοϊού, οι συνεχείς παρενοχλήσεις και επιθέσεις εξ’ ανατολών, τις οποίες υπομένουμε καρτερικά και μόνο, το συνεχώς αυξανόμενο δημόσιο χρέος τής χώρας μας, η υποβάθμιση των υγειονομικών υπηρεσιών μας, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, η διαρκής αύξηση της ανεργίας, οι υπερβολικές ανατιμήσεις στα πάντα, ακόμη και σε «κοινωφελείς» οργανισμούς όπως η ΔΕΗ, η γενικώς φυλλοροή τής παιδείας μας, η μείωση των μισθών και των συντάξεων από την άλλη πλευρά, το αβέβαιον αύριον, προφανές είναι καθώς και εύγλωττο ότι ο καθένας από εμάς φοβάται για το μέλλον.

Προσθέτοντας δε και τον τρόμο, ο οποίος εξαπλώνεται καθημερινά και περισσότερο, ακόμη και μέσα στην καρδιά της Αθήνας, από κλέφτες, λωποδύτες, εγκληματίες, διαφθορείς, και άλλους συναφείς τύπους, οι φοβίες μας, αυξάνουν έτι περισσότερο. Πολλοί είναι αυτοί, λοιπόν, οι οποίοι αναρωτιούνται για το τι έγιναν και πού πήγαν οι παλαιότερες και καλύτερες εποχές, με τους αυστηρούς νόμους και την ασφάλεια των πολιτών και αν αυτές οι ημέρες είναι δυνατόν να επιστρέψουν πάλι. Ίσως όμως να είναι παράκαιρο να συζητάμε για κάτι τέτοιο, σε ημέρες και ώρες κατά τις οποίες το βλέμμα μας είναι στραμμένο στις επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές, και οι πολιτικοί μας έχουν το μυαλό τους απασχολημένο με το πώς θα κερδίσουν το εισιτήριο για την επόμενη Κυβέρνηση, με τις εσωκομματικές τους εκλογές, οι οποίες θα τους ανοίξουν τον δρόμο προς την εξουσία. Υπομονή έως τότε, και πάλι βλέπουμε.