Παγκόσμια Ημέρα καλοσύνης

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Ας πούμε ότι είσαι κάτοικος της Νέας Υόρκης τον Σεπτέμβριο του 2001 και δουλεύεις στους δίδυμους πύργους. Μια συνηθισμένη καθημερινή καλείσαι ξαφνικά να αποφασίσεις πως θα πεθάνεις, από τις φλόγες ή την πτώση, επειδή ένας φανατικός διέταξε επίθεση από τις σπηλιές του Αφγανιστάν. Καλείσαι να ορθολογικοποιήσεις τη μόνη επιλογή που σου έμεινε, τον τρόπο θανάτου σου, εξαιτίας μια σειράς παράλογων συνθηκών.

Η θεωρία του χάους στα χειρότερα της. Είσαι κάτοικος της Ελλάδας τον Νοέμβριο του 2021. Καλείσαι εδώ και πολύ καιρό να διαχειριστείς σωματικά, ψυχολογικά, οικονομικά μια κατάσταση που προέκυψε στην άλλη γωνιά της γης και έφτασε σε σένα. Καλείσαι να ορθολογικοποιήσεις τις επιλογές σου κάτω από συνθήκες που πέρσι τέτοιο καιρό, θα θεωρούσες παράλογες. Πάλι η θεωρία του χάους στα χειρότερα της.

Στο χαοτικό σύστημα που είναι η ανθρώπινη κοινωνία, είναι αδύνατον να προβλέψεις την ακριβή πορεία της γιατί δεν ξέρεις την ακριβή συμπεριφορά της μεταβλητής που είναι ο άνθρωπος. Μπορείς όμως να πιθανολογήσεις τη συμπεριφορά ενός μεγάλου μέρους του συνόλου. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Είναι η παγκόσμια μέρα της καλοσύνης.

Σε ένα χαοτικό σύστημα, πιθανολογώ βάσιμα ότι η καλοσύνη είναι βασικός παράγοντας να τη βγάλουμε καθαρή. Δεν το εξετάζω καν ηθικά, θεολογικά ή ουμανιστικά. Το εξετάζω τελείως ψυχρά. Η θεοποίηση της εκμετάλλευσης των πάντων μας οδήγησε εδώ.

Είναι ανώφελο να περιμένεις ότι η εξακολούθηση του ίδιου τρόπου ζωής ή σκέψης θα οδηγήσει στο μέλλον σε διαφορετικά αποτελέσματα. Είναι ώρα να γίνουμε καλύτεροι, καλοσυνάτοι.

Και αν δεν το κάνουμε για την σωτηρία της ψυχής που είναι μεγάλο πράγμα, ας το κάνουμε για την σωτηρία του πλανήτη και των παιδιών μας, που είναι ακόμα μεγαλύτερο.