Περί ηγεσίας

Το χάρισμα στην ηγεσία δεν γεννιέται με την εκλογή κάποιου σε συγκεκριμένο ηγετικό λειτούργημα, ούτε το αποκτά κανείς με τον καιρό, «μαθαίνοντας» να ασκεί ηγεσία.

Ο ηγέτης είναι ηγέτης προτού τον εκλέξουν για ηγέτη.

Είναι έτοιμος να ηγηθεί επειδή έχει στόχους και πιστεύει στους στόχους του με μαχητική αποφασιστικότητα. Τόσο οι στόχοι του (το διαγνωστικό του χάρισμα σφυρηλατημένο στο αμόνι επίπονης σπουδής) όσο και το πείσμα για την επίτευξή τους, είναι δεδομένα αμέσως ευδιάκριτα στον λόγο του ηγέτη.

Δεν υπάρχει λέξη περιττή ή συμβατική όταν μιλάει, ούτε παραμικρή έκφραση ή πράξη που να αποβλέπει στον εντυπωσιασμό και όχι στην ουσία.

Η λιτότητα λόγων, χειρονομιών, συναισθηματικών διαχύσεων εγγυάται το ηγετικό χάρισμα.

Οπως και η ικανότητα αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας με σημαντικότερο το αν απαιτεί από τους επιτελείς του να μεταφέρουν με συνέπεια στην πράξη τη στρατηγική του, αλλά και από τον κόσμο να τον κρίνουν αδυσώπητα.

Η απαξίωση των πολιτικών του αντιπάλων, η αλαζονεία και ο ξερολισμός στην άσκηση της εξουσίας δεν συνάδουν με τον πραγματικό ηγέτη.

Ο πραγματικός ηγέτης τους ακούει όλους με προσοχή και σεβασμό, αποφασίζει με βάση τις επόμενες γενεές και όχι τις επόμενες εκλογές και απεχθάνεται την κολακεία.

Ο πραγματικός ηγέτης δεν σταματάει ποτέ στο σύμπτωμα, δεν περισπάται στην περιπτωσιολογία. Εφορμάται από το σύμπτωμα για να καταδείξει τα πραγματικά αίτια που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να εκλείψει το αρνητικό σύμπτωμα ή να εδραιωθεί το θετικό.

Ο συμβιβασμός με τη μετριότητα, είναι ακόμα ένα τεκμήριο απουσίας ηγετικού χαρίσματος. Το ίδιο και ο συμβιβασμός με κάθε μορφής σκοπιμότητες για την εξασφάλιση «ισορροπιών» στο εσωτερικό της όποιας κουζίνας .

Όσα προσόντα κι αν θρυλείται ότι διαθέτει ένας ηγέτης, ακυρώνονται κυριολεκτικά όταν διανείμει θώκους ή ανεχθεί να παραμείνουν σε θώκους άνθρωποι με άλλα στοιχεία πέρα της δουλειάς τους στους τομείς που κρίθηκαν να υπηρετήσουν παρά μόνο για να ξεπληρώσει υποχρεώσεις, να εξοφλήσει εκδουλεύσεις υποστηρικτών του (υποτιθέμενων ή μη).

Η ανοχή της μετριότητας προεξοφλεί με αδήριτη νομοτέλεια το Βατερλώ του ηγέτη.

Νίκος Γιαννόπουλος

Από την έντυπη έκδοση της ΦΩΝΗΣ της ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ