ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Από εχθές, οι έλληνες μαθητές, επέστρεψαν στα σχολεία και τα θρανία τoυς, ευχόμενοι να μην συμβεί το αναπάντεχο και παρουσιαστούν κάποια κρούσματα, όπως προδικάζουν κάποιοι και να επικρατήσουν οι απόψεις των επισήμων ειδικών επιστημόνων, οι οποίοι προδικάζουν ότι όλα θα πάνε καλά, με τα αυστηρά μέτρα, τα οποία έχουν ληφθεί.

Ουδείς αμφιβάλει, και το ευχόμαστε, παρά τα 15.000 κρούσματα που επιβεβαιώθηκαν κατά την προσέλευσή τους στα σχολεία τους. Η επανεκκίνηση, ωστόσο, των μαθημάτων, φέρνει στη μνήμη μου την προκατοχική εποχή, εδώ και πάω από ενενήντα χρόνια, όταν η Ελλάδα, όπως και όλος ο κόσμος υπέφεραν από την πανδημία τής φυματίωσης και προσπαθούσαν και τότε να βρουν λύσεις, όπως παντού, και στην εκπαίδευση.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πληροφορίες που υπάρχουν, ανάμεσα στα πολλά και ποικίλα μέτρα που ελήφθησαν τότε, ήταν και η εκπαίδευση των μαθητών να γίνεται στην ύπαιθρο, ώστε να επιτυγχάνεται ο, όσο το λιγότερο ο συγχρωτισμός. Τα σχολεία αυτά, τα οποία λειτουργούσαν κυρίως τις ζεστές ημέρες, έλαβαν την ονομασία «υπαίθρια σχολεία» ή «σχολεία του βουνού». Το δε, σπουδαιότερο, ήταν ότι την πρακτική αυτή βρήκαν το κατά δυνατόν σωστή και πολλά ξένα κράτη και την μιμήθηκαν.