Μουντάδα και ένα ψυχρό αεράκι…

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Μουντάδα και ένα ψυχρό αεράκι που έμοιαζε με τον τελευταίο όρθιο πολεμιστή του στρατεύματος του Χειμώνα που έχει ηττηθεί. Στο μυαλό μου γύρναγε μια αγγλική φολκ μπαλάντα, το “Scarborough Fair”…

Ως λάτρης της κέλτικης παράδοσης προτιμώ την διασκευή από celtic woman. Ένιωθα στον αέρα τους ήχους από το φλάουτο και την άρπα. Το τραγούδι αναφέρεται σε μια αγάπη που δεν έχει μέλλον και στην οποία οι δυο εραστές ζητούν τα αδύνατα ο ένας από τον άλλον.

Πάντα με συγκινούσαν οι ιστορίες που ξέρεις πως η πραγματικότητα συντρίβει την επιθυμία. Δεν έχουν το τέλος που επιθυμούμε αλλά υπάρχει μια ποιητικότητα στην εξέλιξη τους που γεννά σπουδαία έργα, πράξεις και λέξεις.Πώς υποδέχτηκε ο λαός του Ισραήλ τον Ιησού; Ως απελευθερωτή από τους Ρωμαίους. Ο ίδιος ζητούσε να τους απελευθερώσει διαφορετικά.

Η αντίθεση αυτή οδήγησε στον χλευασμό και την Σταύρωση. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Μας αποθεώνουν και αποθεώνουμε για τελείως διαφορετικούς λόγους από ότι πιστεύουμε. Το ερώτημα που γεννάται σε μένα και ψάχνω την απάντηση.

Πόσο εύκολο είναι να (μην) ενδώσεις στις ζητωκραυγές και να παρεκκλίνεις της αποστολής σου, ξέροντας πως θα σε οδηγήσει σε μαρτύριο;O πίνακας είναι του 1617. Ένας ταλαντούχος 18χρονος ονόματι Άντονι Βαν Ντάικ ζωγράφισε νατουραλιστικά και κατάφερε να δώσει αμεσότητα στα πρόσωπα και τις εκφράσεις. Έγινε σπουδαίος ζωγράφος της εποχής του.

Προσέχω το πρόσωπο του Ιησού. Ξέρει, είναι φανερό πως ξέρει τι τον περιμένει. Αυτοί που γνωρίζουν έχουν χαραγμένη την μελαγχολία στο βλέμμα. Διότι η αποθέωση από την σταύρωση είναι ένα φύσημα του αέρα, μια θλιμμένη νότα να σε συντροφεύει στο διάβα σου.

Να έχετε όμορφη Κυριακή κυρίες και κύριοι.