ΠΕΟΛΕΙΧΙΑ ΕΝ ΠΤΗΣΕΙ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Υπήρξαν εποχές κατά τις οποίες οι κοινωνίες είχαν αποβάλλει πάσαν «τσίπα» εν τω συνόλω και άλλες μερικώς, και φαίνεται πως σήμερα ολοταχώς επιστρέφουμε στις εποχές εκείνες.

Ούτε θρησκευτικοί, ούτε εθνικοί νόμοι, αλλά και ούτε η καλώς εννοούμενη «ηθική» μπορεί του λοιπού να συγκρατήσει τον σύγχρονο και κακώς εννοούμενο άνθρωπο από ηθικά ολισθήματα, τα οποία τελικώς υποβιβάζουν τον Άνθρωπο και τον φέρνουν όλο και πιο κοντά στα ζωώδη ένστικτά του. Λίγες ημέρες πριν, μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, σε μία αεροπορική πτήση από Δουβλίνο προς Φρανκφούρτη, προσωπικό και συνεπιβάτες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ολοκληρωμένες σκηνές τσόντας και κατά κάποιο τρόπο, ακούσια, να συμμεθέξουν σε αυτές.

Αμέσως μετά την επιβίβασε και αφού βολεύτηκαν στις θέσεις τους και το αεροπλάνο ξεκίνησε να πάει στον προορισμό του, ένα ζευγάρι πέταξε τις μάσκες που υποχρεωτικά έφερε ένεκα κορωνοϊού και κανονισμών, ξεκίνησε τα «χαμουρέματα», χωρίς ίχνος σεβασμού και εν κινήσει και του αεροσκάφους και των σωμάτων τους προχώρησε ακόμη πιο κάτω, στο σημείο δηλαδή όπου οι άντρες φυλάττουν –ορισμένοι ακόμη, αξιοπρεπώς-, τον αντρισμό τους.

Παρά τις παρατηρήσεις και συστάσεις των αεροσυνοδών και των ακουσίων θεατών, η πράξη της πεολειχίας ολοκληρώθηκε ως να μην συνέβαινε τίποτε, σαν κάτι καθημερινό, όπως ας πούμε μία επιβάτις αεροσκάφους να απολάμβανε το σάντουΐτς της.

Λέγεται πως θα επιβληθούν οι αρμόζουσες κυρώσεις τόσο για την αφαίρεση της μάσκας, όσο και για το ακατάλληλο του θεάματος. Ε, και; Αυτοί το ευχαριστήθηκαν και ας τους κατακρίνουν οι εναπομείναντες ηθικολόγοι…