ΤΑ ΠΟΛΛΑ «ΓΙΑΤΙ;»

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Η υπερπληροφόρηση και σε παράλληλη πορεία η παραπληροφόρηση, απανταχού του κόσμου μας, άλλο δεν κάνουν παρά να μπερδεύουν και συγχρόνως να διχάζουν τους πολίτες, οι οποίοι τις παρακολουθούν, με τελικό αποτέλεσμα να ζούμε πλέον σε αν περιβάλλον αποπροσανατολισμού, το οποίο είτε μας επιβάλλεται, είτε κακώς ερμηνεύεται από εμάς τους αδαείς περί των τεκταινομένων ολόγυρα από εμάς, υπέρ ή κατά ημών και της παγκοσμιότητας γενικώς.

Ένα ερωτηματικό γεννάται, κατ’ αυτόν τον τρόπο μέσα μας, μη φτάνοντας στο σημείο να κατανοήσουμε πώς βαίνουν τα πράγματα, καθώς και τα ίδια αλλάζουν, ή τα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή. Κι ενώ πιστεύουμε τη μία στιγμή κάτι, το οποίο μας επιβάλλεται, την άλλη ακριβώς στιγμή η κατάσταση αλλάζει άρδην και νέα ερωτηματικά συσσωρεύονται μέσα μας, την απάντηση στα οποία δεν μπορεί να δώσει ο συρρικνωμένος πλέον εγκέφαλός μας, ο οποίος πασχίζει να κατανοήσει αλλά τελικώς αδυνατεί.

Στην καθημερινότητά μας πλέον, και ιδιαίτερα στις ζωές μας, αντιμάχονται η αλήθεια με το ψεύδος και τόσο «έξυπνα» συγκρουσιακά, μάλιστα, που αδυνατούμε να εννοήσουμε και να διαχωρίσουμε το ειλικρινές από το κατασκευασμένο, ενίοτε δε μπερδεμένοι, να εκλαμβάνουμε το ψέμα για αλήθεια και την αλήθεια ως ψέμα.

Έτσι, σε πλήρη σύγχυση, εγκλωβισμένοι σε όσα ανεξέλεγκτα λέγονται, γράφονται και διασπείρονται, πελαγοδρομούμε και λαμβάνουμε θέσεις απέναντι στους άλλους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται τα γεγονότα διαφορετικά από εμάς, δημιουργώντας πάθη, μίση και αντικρουόμενα στρατόπεδα στις μεταξύ μας σχέσεις, τα οποία οδηγούν στον κοινωνικό διχασμό.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένας σωρός «γιατί;», χωρίς καμία υπεύθυνη απάντηση, σωρεύεται μέσα μας και μας δημιουργεί μία ασφυκτική πραγματικότητα, η οποία μας αποδυναμώνει, μας εξουθενώνει και μας αφοπλίζει απέναντι σε οποιαδήποτε αντίδραση, παρά μόνο ευνοώντας την αντιπαράθεση και τον διχασμό, συνεπεία μίας καθημερινότητας αντιμετώπισης ακατανόητων θεωριών και πρακτικών, την οποία και αδυνατούμε να χειριστούμε.