Λίγες μέρες ακόμα…

Μια βόλτα στο κέντρο της Κούλουρης αλλά και στην περιφέρεια του νησιού, είναι ικανή να μας δείξει ότι η εστίαση είναι επί ποδός ανοίγματος.

Έχω πει πολλές φορές ότι τα καφενεία, “cafe” επί το ευρωπαϊκότερον, είναι η προβολή της Αρχαίας αγοράς στις μέρες μας. Μετά από ένα εξάμηνο εγκλεισμό η αναμονή ανοίγματος της εστίασης είναι κάτι παραπάνω ένας καφές ή ένα τσίπουρο.

Είναι η ανταλλαγή απόψεων επί παντός επιστητού.

Και αυτό πραγματικά μας έχει λείψει κατ’ ουσίαν.

Να διαφωνήσουμε, να μαλώσουμε και στο τέλος να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια για ακόμα ένα τσίπουρο.

Οι φιλενάδες να πουν τα νέα τους, να δούμε λίγο κόσμο βρε αδελφέ.

Ναι είμαι και εγώ ένας από όλους μας που περιμένω πως και πως να ανοίξει η εστίαση. Μου έχει λείψει να μάθω τι ακούγεται στα καφενεία της Κούλουρης.

Εκεί που πραγματικά πάλλεται η καρδιά της πόλης.

Εκεί που πραγματικά κρίνεται το έργο της κάθε Δημοτικής Αρχής αλλά και η αντιπολίτευση που ασκεί η μειοψηφία.

Πρωϊ- Πρωϊ λοιπόν της Δευτέρας κωδικός 6 και πάμε…για καφέ.

Νικόλας ο ψαράς
και για την αντιγραφή
Νίκος Γιαννόπουλος