ΦΟΝΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Για μία ακόμη φορά, οι κοινωνίες χωρίζονται στα δύο με διαφαινόμενα μίση και πάθη. Πάγια τακτική διαχωρισμού και εναντιότητας, οι πόλεμοι, οι οποίοι ξεσπούν παντού ανά τον κόσμο και καταστρέφουν κράτη, ανθρώπους, κοινωνίες,  χωρίς περίσκεψη και αιδώ, για να αναφερόμαστε κάποτε και στην Ποίηση. Ποιός φταίει από τους εμπόλεμους, τι δουλειά έχουν οι εκάστοτε δήθεν σωτήρες; Και στην σκακιέρα των αντιλήψεών μας, άλλος πόλεμος ξεσπά μεταξύ ημών που μπορούμε ή δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα γεγονότα ως έχουν.

Πρόσφατα, η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει το φάσμα του διαχωρισμού και  αντιγνωμιών, όσον αφορά στην πανδημία του COVID19 με έναν ιδιαίτερο τρόπο διαφωνιών για το τι είναι ακριβώς αυτός ο ιός, για το αν είναι φυσικός ή τεχνητής προέλευσης, για το αν ωφελούν ή βλάπτουν τα εμβόλια, αν οφείλουν να είναι αναγκαστικοί ή προαιρετικοί οι εμβολιασμοί, και άλλα πολλά, τα οποία ορίζουν σε φανατικούς αντίπαλους τα δύο αντικρουόμενα μέρη.

 Νέο «επεισόδιο» στο σήριαλ των διχογνωμιών, η απόφαση αμερικανικού Δικαστηρίου να κηρύξει παράνομες τις αμβλώσεις και ο κόσμος, -κυρίως δε οι γυναίκες-, να ξεκινήσουν νέους αγώνες υπέρ και κατά του  Νόμου και φυσικά να ακολουθήσουν και οι άντρες, επιστήμονες, διανοούμενοι, ρατσιστές και μη, ηθικολόγοι, και κάθε είδους επαΐοντες, πυροδοτούντες νέα πάθη και μίση, εναντίον τού αυτονόητου που πρέπει να είναι πριν από όλα, ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή.

Οι γυναίκες, έχουν το δικαίωμα να διαθέτουν όπως εκείνες θέλουν το σώμα τους, λένε από την μία πλευρά, άρα, είναι σωστό να μένουν έγκυες, επειδή έτσι προτίμησαν στην δεδομένη στιγμή, και σε κάποια άλλη, να αλλάζουν γνώμη και να αφαιρούν το περιττόν και ανεπιθύμητο σώμα από την κοιλιά τους. Τι είχανε, τι χάσανε; Και την σιλουέτα τους προστάτευσαν και τις μετά την γέννηση ευθύνες και σκοτούρες αποποιήθηκαν, απέναντι στη νέα ζωή, η οποία προσκολλάται επάνω τους.

Ωστόσο, και από τα δύο μέρη, κανείς δεν μιλάει για έγκλημα, όταν αφαιρείς την ζωή από ένα ανθρώπινο πλάσμα, κάτι που δεν έχεις το δικαίωμα, σύμφωνα πάντα με τους νόμους, να κάνεις σε ένα «γεννημένο» ον, οιασδήποτε ηλικίας. Δεν θεωρείται λοιπόν έγκλημα ο προγεννητικός φόνος;

Διαβάζω μάλιστα ότι εκφράστηκε και η άποψη πως είναι προτιμότερο μία γυναίκα σε τέτοιες περιπτώσεις, να φέρει στον κόσμο το παιδί, να το βαπτίσει, ώστε να λάβει Θεία φώτιση, και αν δεν το θέλει στην συνέχεια, να το σκοτώσει. Θέλω να πιστεύω πως δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.

Ο Άνθρωπος, έχει την ελεύθερη βούληση των πράξεών του και όπως σε όλα τα οποία δεν θέλει δεν τα διαπράττει, έτσι και στην περίπτωση αυτή, η κάθε γυναίκα εξ’  ίσου έχει την ελεύθερη βούληση να μένει ή όχι έγκυος. Ή, μήπως, στις περιπτώσεις πάθους, η συγκεκριμένη βούληση πάει περίπατο, χωρίς κάποια σκέψη;