ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΚΗΡΙΩΝ

του Ντίνου Σ. κουμπάτη

Αν και μυθεύεται πώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν ανακαλύψει τα ην ηλεκτρική ενέργεια, όπως όλα χάθηκαν κάποια στιγμή στο πέρασμα του χρόνου, έτσι χάθηκε και αυτή η λεπτομέρεια και οι μεταγενέστεροι εμφρονες κάτοικοι του πλανήτη Γη, προκειμένου να φωτίσουν τους χώρους μέσα στους οποίους ζούσαν, χρησιμοποίησαν δια του πυρός δάδες, δαυλούς και σπαρματσέτα, με τα οποία φωτοδοτούσαν και ολόκληρους πολυελαίους.

Τα χρόνια πέρασαν, έφυγαν και δεν ξαναγύρισαν οι αιώνες, και κάποια μοιραία για την ανθρωπότητα στιγμή, εμφανίστηκε κάποιος Τόμας Έντισον και πρόσθεσε σε ό,τι περί ηλεκτρισμού είχε εφευρεθεί μέχρι τις ημέρες του, τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, ο οποίος φωτίζει ολόγυρα τις νύχτες και σε οποιαδήποτε σκοτάδια και χαίρεται η ψυχούλα μας.

Χαράς ευαγγέλια γιατί με το φως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, ώσπου έφτασε ο πόλεμος πριν λίγους μήνες,  επελαυνούσης της Ρωσίας στην Ουκρανία, της κηρύξαμε κάποια εμπάργκο, οι Ρώσοι κήρυξαν, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα δικά τους και η τιμή κατανάλωσης του ηλεκτρικού ρεύματος τράβηξε την απόλυτη ανηφόρα και απειλεί να μας βυθίσει σε άπλετο σκότος, καίτοι στην Ελλάδα  η ηλεκτρική ενέργεια θεωρείται κοινωφελής υποχρέωση και η χώρα μας έρχεται τρίτη ή τέταρτη παγκοσμίως σε ακρίβεια επ’  αυτού.

Διαβάζω μάλιστα κάποιες επώνυμες διαμαρτυρίες και όχι μόνο από απλούς πολίτες, αλλά και από εκκλησιαστικούς παράγοντες, οι οποίοι διατείνονται ότι δεν μπορούν να λειτουργούν τους Ναούς τους με τόσο υψηλά κόστη ηλεκτρικής ενέργειας.

Ωστόσο, αν φιλοσοφήσουμε το θέμα και δούμε τα πράγματα από μίαν άλλη οικονομική πλευρά, δεν θα ήταν και άσχημο να επιστρέψουμε στα σπαρματσέτα, καθώς μάλιστα κάποιες μόδες «ρετρό» συνηθίζονται πάντα.

Κάτω από πολυελαίους λευκών σπαρματσέτων, θα κορδωνόμαστε και εμείς, θεωρούντες εαυτούς Λουδοβίκους και Αντουανέττες ευελπιστούντες σε κανά κομμάτι παντεσπάνι …