Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς» διεξήγαγε έρευνα σε συνεργασία με την «Prorata» κατά την οποία παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση στους εργαζόμενους που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με το μισθό τους. Η αύξηση αυτή καταγράφεται μέσα σε ένα χρόνο. Συγκεκριμένα, το 72% των εργαζόμενων δηλώνει ότι το εισόδημα από την εργασία του δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του χωρίς άλλους πόρους, έναντι 60,4% στην περσινή έρευνα του 2021.

Την άλλη ημέρα, ο λαός, -εχθές-, ξεχύθηκε στους δρόμους, επανερχόμενος του ληθάργου, -κατά κάποιο τρόπο-, στην πραγματικότητα, διεκδικώντας δικαιώματα, τα οποία είχε παραμελήσει να απαιτήσει επί πολλά χρόνια και διαπιστώνοντας πως στην χώρα μας, τα πράγματα δεν πάνε άλλο με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν εις βάρος του, κάτι, για το οποίο συζητούσε εδώ και εκεί, αλλά δεν αποφάσιζε να λαμβάνει πρωτοβουλίες, λες και η δυστυχία-του αφορούσε άλλους, σε μιάν άλλη χώρα και όχι, ακριβώς, αυτόν.

Όμως, τί θα μπορούσε να ήταν εκείνο το οποίο θα μπορούσε να ξυπνήσει ένα τόσο νωχελικό λαό; Θέλεις να ήταν το γεγονός ότι κατάλαβε πως φτωχοποιείται όλο και περισσότερο στα πλαίσια μίας πολιτικής αστάθειας της χώρας του, όπου κυριαρχούν ο πληθωρισμός και η ακρίβεια, όπου με τις αλχημείες της παγκόσμιας αντιμετώπισης των τρεχουσών καταστάσεων, όλη η Ευρώπη σήμερα αντιμετωπίζει από τη μία ένα ενεργειακό χάος και από την άλλη ένα οικονομικό έρεβος, καθώς επαναπαυμένη στις δάφνες της δεν είχε σκεφτεί και φοβηθεί τα χειρότερα, ενώ παράλληλα και προκειμένου να τα αποτρέψει, ξοδεύει τα οικονομικά της αποθέματα και όχι μόνο στην επάνδρωση σ τρατιωτικών επιχειρήσεων;

Στην Ελλάδα, ύστερα από όλα αυτά, -και είναι ακόμη η αρχή», και σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε προχθές, οι επτά στους δέκα πολίτες, δεν τολμούν πλέον να ανάψουν φώτα, να χρησιμοποιήσουν κάθε είδους ηλεκτρική ενέργεια, προκειμένου να μπορούν να επιβιώσουν, καθώς δίπλα στην «κρίση», οι μισθοί για τους πολλούς είναι ελάχιστοι, οι συντάξεις εξαιρετικά χαμηλές, οι φόροι ανελέητοι, οι συλλογικές συμβάσεις χωλαίνουν, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, η υγειονομική περίθαλψη τείνει να καταργηθεί, η εγκληματικότητα κυριαρχεί, -η δε παιδική ανθεί-, οι ηθικοί κανόνες καταρρέουν, η διαφθορά ευημερεί,  η ανεργεία καλπάζει, νέοι και γέροι ζητούν τύχες σε ξένες χώρες γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν στην πατρίδα τους, και άλλα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε-, ύστερα από όλα αυτά, λέω, αποφασίστηκε μία πανελλήνια γενική εικοσιτετράωρη απεργία διαμαρτυρίας, εχθές.

Δυσκόλεψαν την συμμετοχή σε αυτήν  τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εκ των οποίων άλλα λειτούργησαν και άλλων οι εργαζόμενοι απεφάσισαν να αντιταχθούν στην απόφαση ως «παράνομης και καταχρηστικής», έπεσαν και κάποιες «μολότωφ» έξω από την Βουλή των Ελλήνων από τους γνωστούς άγνωστους κουκουλοφόρους, επενέβησαν και οι φρουροί της τάξεως με λίγο νερό και αυτό ήταν όλο.

Τέλος καλό, όλα καλά και επιστροφή στο σπίτι, να αναπαυθούμε από τον κάματο της ημέρας, απολαμβάνοντες ένα σήριαλ στη Τι-Βι, καθώς η ζωή, ό,τι και αν γίνει, συνεχίζεται.