ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Πάει και η εφετεινή 17^η Νοέμβρη και εμείς, για μία ακόμη χρονιά, την τιμήσαμε δεόντως με τις αναμνήσεις μας και κυρίως αυτές,- και ανάλογα ο καθένας μας.

Δεν έλειψαν οι καταθέσεις στεφάνων και λουλουδιών σε ένα μπρούτζινο κεφάλι ανδρός, το οποίο συμβολίζει την αποφράδα εκείνη νύχτα, ούτε οι πορείες, ούτε οι λόγοι βουλευτών και άλλων παραγόντων, οι οποίοι περιμένουν τέτοιες ευκαιρίες για να λογοδοτήσουν στην θέση  εκείνων, οι οποίοι έκαναν το κακό και οι οποίοι είπαν πως το έπραξαν για το καλό της Πατρίδας μίλησαν για είκοσι τέσσερις ολόκληρες ώρες για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας, ναι μεν επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια για  των Ελλήνων Χριστιανών.

Τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, ο Τύπος, τα σχολεία, όλοι συγκινημένοι, σαράντα οκτώ χρόνια μετά, αφιερώθηκαν και αφιέρωσαν τις ημερήσιες δραστηριότητές τους στα σχόλια, τα τραγούδια, τις αναπαραστάσεις με ποιήματα και άλλα δρώμενα και καταδίκασαν και πάλι τους υπαίτιους, εκτέλεσαν και πάλι δια λόγου και φραστικών όπλων τους δολοφόνους και δεν παρέλειψαν να δημιουργήσουν επεισόδια, όπως κάθε φορά, καθώς αυτά, τα θεωρούν συνάδοντα με την μνήμη της ημέρας, των νεκρών, των υπαιτίων, και της Δημοκρατίας.

Να είμαστε καλά να τους θυμόμαστε, και τους θυσιασθέντες και τους θύτες, αλλά και να σκεφτούμε σθεναρά και με δημοκρατική συνείδηση, αν ο αγώνας τους, μέχρι τις ημέρες μας δικαιώθηκε, αν οι καταστάσεις, τις οποίες αντιμετωπίζουμε σαράντα οκτώ ολόκληρα χρόνια από τότε, στην πατρίδα μας, είναι αυτές, τις οποίες οραματίζονταν εκείνοι, αν οι ψυχές τους δικαιώθηκαν, πριν την επόμενη χρονιά εναποθέσουμε τα άνθη μας τιμής στην μνήμη τους.