ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Από δύσκολο έως και κακό, να ζεις σήμερα την ελληνική πραγματικότητα, και κακώς που γκρινιάζω τέτοιες χρονιάρες μέρες, αλλά η πραγματικότητα που είναι ακόμη πιο κακή,  με αναγκάζει.

Ζούμε σε μία χώρα πλέον, η οποία σιγά-σιγά, κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει αποφασίσει, -μου φαίνεται-, να απολέσει την ταυτότητά της.

Ένας λόγος για να επιτελέσει, δε, τα δέοντα, είναι και το να απολησμονήσει την γλώσσα της και δη μέσω της παιδείας της.

Ανέκαθεν, η γλώσσα, παρουσιάζει μόνη της κάποιες αλλοιώσεις, και από καταβολής κόσμου παρατηρείται αυτή η αλλοίωση, στην δε χώρα μας, την επιβάλλουν πάντα κάποιοι δοκησίσοφοι, κάποιοι επαναστατημένοι αναμορφωτές νεαροί, οι οποίοι, κατά το παρελθόν ακόμη και στα αίματα έφεραν την χώρα, όταν οι επιλεγόμενοι «μαλλιαροί» έκαναν άνω-κάτω την Αθήνα, για να επιβάλλουν σαν ελληνική γλώσσα, αυτήν των δικών τους απόψεων και νεολογισμών.

Ίνα μη μακρηγορούμε όμως, φτάσαμε στο σημείο να επιβάλλονται αυτοί οι νεοτερισμοί και διά νόμων, αποτέλεσμα των οποίων είναι μία κακοποίηση και άλλη μία παραφθορά της γλώσσας μας, τις οποίες ακολουθεί η λεξιπενία και από δίπλα παραστέκει μία παραποιημένη αγγλική γλώσσα, την οποία υιοθετεί και εκφράζει κάθε «in» νέος, ο οποίος εκτός των άλλων και λοιδορεί ό,τι μπορεί να έχει απομείνει από την άλλοτε κραταιά και απόλυτα μοναδική γλώσσα των Ελλήνων, την μητέρα των μαθηματικών, την συμπαντική αυτή γλώσσα, στην οποία έχει στηριχτεί και στηρίζεται ακόμη η ύπαρξη και εξέλιξη της Ανθρωπότητας.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, να που τώρα και η παιδεία των Ελλήνων περνά σε μία νέα δοκιμασία. Αντί να αναβαθμιζόμαστε, υποβαθμίζουμε ακόμη και την εκπαίδευσή μας!

Ανάστατος είναι, αυτές τις ημέρες, ο κόσμος του Θεάτρου και όλοι όσοι μαζί, αντιλαμβάνονται το κακό, το οποίο ξεκίνησε και που κανείς δεν γνωρίζει μέχρι πού και πώς θα φτάσει.

Οι Δραματικές Σχολές, μέχρι πριν λίγες ημέρες, θεωρούνταν ως Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, διά νόμου όμως, παύουν να αντιμετωπίζονται έτσι και γίνονται εφάμιλλες, ισόβαθμες των Λυκείων. Από εδώ και στο εξής, όποιος τελειώνει Λύκειο και Δραματική Σχολή, θα έχει στα χέρια του, δύο πανομοιότυπα Διπλώματα, τα οποία και τα δύο θα αποτελούν ένα, κατά κάποιο τρόπο, μηδενικό σύνολο, αφού με ένα απολυτήριο Λυκείου σήμερα, δύσκολο να επιβιώσεις επαγγελματικά, και γιατί η κατάσταση να αλλάξει, αν διαθέτεις δύο.

Οπωσδήποτε, δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε σε βάθος το θέμα. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, μήπως τις Δραματικές Σχολές, ακολουθήσουν, αύριο-μεθαύριο και κάποιες άλλες, και άλλες, και πολλές άλλες εν τη παρόδω του χρόνου Πανεπιστημιακές Σχολές, -γιατί πάντα, είναι να μην γίνει η αρχή.

Μήπως κάποια στιγμή, κατεβαίνοντας και κατεβαίνοντας, πάψουν να υπάρχουν και Διπλώματα;