Ο λύκος κι αν εγέρασε

Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του.

Και μάλιστα ο Λάκης ο λύκος μας είχε κι ένα χούι δηλαδή μια συνήθεια πολυ ενοχλητική για τους άλλους.

Όπου έβλεπε μικρό σπιτάκι ήθελε να το ρίξει

Ήθελε να το γκρεμίσει

Ήθελε να το εξαφανίσει

Στο χωριό οι άνθρωποι είχαν αγανακτήσει

Έχασαν τον ύπνο τους

Το βράδυ που είχε ησυχία έπεφτε με δύναμη πάνω στην μικρή πόρτα του σπιτιού κι έμπαινε μέσα.

Έπαιρνε ό,τι ήθελε κι εξαφανιζόταν. Όμως επειδή οι άνθρωποι είμαστε σαν νησιά στη θάλασσα, χωριστά στην επιφάνεια αλλά ενωμένοι στο βάθος έγινε κάτι σημαντικό.

Μαζεύτηκαν οι χωριανοί και μίλησαν ”Εμείς το λύκο βλέπουμε, πούθε πάν’ τ’ αχνάρια του.

Το πρόβατο το μοναχό, εκείνο τρώει ο λύκος”.

Έτσι του έστησαν ενέδρα κι αποφάσισαν να του μάθουν πως και τα μικρά σπιτάκια έχουν μεγάλη δύναμη

Ο λύκος κατάλαβε το νόημα των λέξεων των ανθρώπων που του μίλησαν κι έφυγε με το κεφάλι κάτω.

Ζωή Μπούζα