ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΜΑΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Όσο πάμε, τόσο περισσότερο διαλύεται παγκοσμίως, εις τα εξ’ ων συνετέθη. ο κοινωνικός ιστός. Πολλά τα αίτια και τα αιτιατά, όμως το ουσιαστικότερο είναι ότι διολισθαίνουμε επικινδύνως και προσποιούμεθα πως δεν καταλαβαίνουμε κάτι, πως δεν  συμβαίνει τίποτε, πως όλα πάνε καλά, έστω και αν τα πάντα προαγγέλλουν την ολική καταστροφή του κόσμου μας.

Παρακάμπτοντας τους πολέμους, -οι οποίοι μας εξοντώνουν και ποικιλοτρόπως άλλως-πως, πέρα από τα πεδία μάχης-, καθημερινώς γινόμαστε μάρτυρες φρικαλεοτήτων, οι οποίες ανενδοίαστα τελούνται γύρω μας, ανήμποροι, ή ακόμη και αδιάφοροι στο να κάνουμε κάτι για να τις αποτρέψουμε.

Προχθές, σε μία περιοχή της Ρωσίας, ένα ζευγάρι, θεώρησε σωστό να περάσει από την μηχανή του κιμά, το οκτώ μηνών μωρό τους, προκειμένου  η σύζυγος να «σώσει» τον άντρα της, ο οποίος χωρίς να το θέλει, σκότωσε το παιδί.

Η πορεία του περιστατικού είχε ως εξής: Κατά μαρτυρίες γειτόνων, το ζεύγος προέβαινε καθημερινώς σε «ομηρικούς» καβγάδες, την δε αποφράδα ημέρα, φαίνεται πως ο καυγάς ήταν ακόμη εντονότερος και χειροδικώντας ο άντρας, ξέφυγε και χτύπησε θανάσιμα το παρευρισκόμενο μωρό.

Αμέσως, ο έντονος διαπληκτισμός μετά χειροδικιών σταμάτησε και οι πρώην «εχθροί» σκέφτηκαν πώς θα μπορούσε να σωθεί ο ακούσιος δολοφόνος.

Η φαεινή ιδέα, η οποία, -και άσχετα από τον ποιόν-, επεκράτησε, ήταν να τεμαχίσουν το παιδί και να αλέσουν τα μέλη του. Όσα δε δεν μπορούσαν να κονιορτοποιηθούν, τα έβαλαν σε μαύρες σακούλες προς απόρριψη σε κάποιο κάδο σκουπιδιών.

Τελειώνοντας, τηλεφώνησαν, -«ανήσυχοι» δήθεν-, στην Αστυνομία και κατήγγειλαν πως άγνωστοι είχαν απαγάγει το παιδί τους. Δεν  περίμεναν πως οι φύλακες της τάξης θα έσπευδαν, -άμεσα δε-, να λάβουν καταθέσεις.

Εκεί,  έπεσαν επάνω σε ματωμένα μαχαίρια και άλλα τεκμήρια, τα οποία οι αποτρόπαιοι φονιάδες θα εξάλειφαν με την ησυχία τους.

Δυστυχώς, δε, το γεγονός αυτό, δεν είναι μεμονωμένο, στις βάρβαρες εποχές, των οποίων θύματα είμαστε όλοι, ανά πάσα στιγμή και ανά πάντα τόπο.