Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΝΩΣΗΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Διαβάζω στις εφημερίδες πως ο διευθύνων σύμβουλος της «Metron Analysis», κατά την διάρκεια της ομιλίας του στο συνέδριο του «Ινστιτούτου Τσίπρα», επεσήμανε πως το 69% των ελλήνων πολιτών πιστεύει ότι τα κόμματα του προοδευτικού χώρου θα πρέπει να ενωθούν σε ένα ενιαίο σχήμα, το οποίο προφανώς θα διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας

Αντίθετο, σε αυτήν την άποψη, τίθεται το 27%, το οποίο υποστηρίζει ότι πρέπει να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση. Στην ερώτηση αν «θα πρέπει να υπάρξει σύγκλιση σε ένα ενιαίο σχήμα», το 83% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και το 83% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ απάντησαν «ΝΑΙ», ισχυρίζεται η δημοσκόπηση, η οποία έγινε εντός και επ’ αυτά της συνάθροισης, μεταξύ των παρόντων, οι οποίοι άλλωστε γνώριζαν και εκ των προτέρων, ποιό θα ήταν το θέμα του Συνεδρίου.

Σε ευρύτερη κλίμακα, θα πρέπει να εξεταστεί και στο πού αποβλέπει αυτή η πρόταση των κεντρο-αριστερών οπαδών της συνένωσης, όπου θα αποφασίζει η ολομέλεια και οι αρχηγοί των συμμετεχόντων κομμάτων-αναμορφωτών, δεν θα έχουν το δικαίωμα, -αν πληροφορούμαι σωστά-, να θέτουν υποψηφιότητα προέδρου στις εθνικές και άλλες εκλογές, και η ολομέλεια θα αποφασίζει ποιόν θα προκρίνει και θα προτείνει. Κάτι δηλαδή σαν «λίγα από όλα και καλά».

Έχω την εντύπωση, -και ας διαψευσθώ-, πως αυτή η τακτική, μάλλον θα βλάψει, παρά θα ωφελήσει, και η τακτική του «όλοι μαζί μπορούμε», -με μύριες-όσες απόψεις, προτάσεις, αντιπροτάσεις συγκρουομένων πολιτικών ιδεών και πρακτικών-, μάλλον έναν αλληλοσπαραζόμενο πυρήνα θα δημιουργήσει, παρά να καταλήξει στο ποθούμενο να κερδίσει ό,τι διεκδικεί και ό,τι θέλει να απομονώσει.

Πολιτικός δεν είμαι, ούτε προφήτης, και μην με παρεξηγείτε αν δεν τα λέω σωστά. Το μέλλον θα δείξει και θα είναι αλάνθαστο, -είτε έτσι, είτε αλλιώς.