Ο ψεύτης δεν πιστεύεται ακόμα και όταν λέει την αλήθεια

Κατά τη λαϊκή σοφία, ο ψεύτης δεν πιστεύεται ακόμα και όταν λέει την αλήθεια

Το ψεύδος, η συνειδητή και εσκεμμένη απόκρυψη της αλήθειας, έχει ριζώσει βαθιά στο δημαρχιακό μέγαρο της οδού Αμμοχώστου και το δένδρο έχει καρποφορήσει με κάθε είδους ψευδολογήματα και “μισές αλήθειες” κατά το δοκούν που αναπαράγονται με συστηματικό τρόπο από διάφορα βολεμένα ή υποψήφια για βόλεμα “παπαγαλάκια” και τοπικούς “παρατηρητές” με απροσδιόριστους (προς το παρόν τουλάχιστον) σκοπούς, αν όχι εξ’ ολοκλήρου ιδιοτελείς.

Με όρους ψυχολογίας το ψέμα εμφανίζεται στην προεφηβική ηλικία. Αποτελεί μία απροσδιόριστη συμπεριφορά με σκοπό την αποφυγή της αλήθειας και ως εκ τούτου της τιμωρίας. Ο ώριμος άνθρωπος ψεύδεται για να αποφύγει εντάσεις, συγκρουσιακές καταστάσεις ή για προσπορισμό οφελών. Υπάρχουν μηχανισμοί άμυνας τους οποίους χρησιμοποιεί για να «προφυλάξει» το εγώ. Στην πολιτική, άτομα με κακόβουλο χαρακτήρα και διαταραγμένη προσωπικότητα ψεύδονται με σκοπό τη σπίλωση της υπολήψεως πολιτικών αντιπάλων. Σε κάθε περίπτωση το ψέμα δηλητηριάζει τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η ιδέα της αλήθειας, κατά Πλάτωνα , αποτελεί έναν από τους λόγους υπάρξεως του ανθρώπου. Την προσπέλαση της αλήθειας ουδείς δύναται να ανακόψει. Ο Θεός θέλει την αλήθεια. Ο πολιτικάντης, υβριστής και συκοφάντης, απευθύνεται μόνο στο συναίσθημα των οπαδών και όχι στη λογική, με αποτέλεσμα τη διολίσθηση στο λαϊκισμό, γνωστή συνταγή μιας υποκουλτούρας την οποία και βιώνουμε τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η κλειστή ηγετική ομάδα είτε του προσκηνίου είτε του παρασκηνίου , της οδού Αμμοχώστου χρειάζεται συγκεκριμένους στόχους για να εκτονώσουν το φθόνο που κατατρώγει τα σωθικά τους. Οραματίζονται την ώρα της εκδίκησης για όσα «υποφέρουν». Δεν παραδέχονται ότι το κακό έχει την πηγή του σε αιώνιους φυσικούς νόμους και ψυχολογικούς παράγοντες ένας εκ των οποίων και το σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Νικόλας ο Ψαράς