ΚΑΨΤΕ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ – ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Αναμφισβητήτως, η υπόθεση αυτή, η οποία ταλανίζει και καταδικάζει τις ζωές μας, δεν αποτελεί γεγονός, το οποίο δεν γνωρίζουμε από πού ξεφύτρωσε και ψάχνουμε να βρούμε τα αίτια, τους υπεύθυνους και να πατάξουμε τέτοιες συμπεριφορές.

Πάρα-πολλά χρόνια τώρα, η Ελλάδα, -η πατρίδα μας, για όσους δεν καταλαβαίνουν  περί ποίας χώρας μιλάμε και οδυρόμαστε-,  αποτελεί ένα διαρκές παρανάλωμα πυρός καθ’ όλην την επιφάνειά της, το οποίο αφανίζει τα δάση μας, -την ίδια την αναπνοή μας, για όσους προσποιούνται ότι δεν το καταλαβαίνουν-, και υποσκάπτει το μέλλον επιβίωσής μας, και εξ’ αρχής του φαινομένου οι πολιτικοί μας, -ως όφειλαν-, ερεύνησαν ενδελεχώς και εξήγαγαν τα συμπεράσματά τους. 

Ναι, είναι αλήθεια αυτό. Από την πρώτη στιγμή, κατά την οποία παρουσιάστηκε το φαινόμενο, οι Κυβερνήσεις μας, -εκλεγμένες πάντα από εμάς προκειμένου να φροντίζουν για το καλό μας-, ερεύνησαν ενδελεχώς, -και ερευνούν ακόμη-,  ανακαλύπτοντας πως όλοι οι εμπρησμοί των δασών μας, οφείλονται στην δική μας απροσεξία έως ασυδοσία, γιατί προκειμένου «να κάνουμε το δικό μας», πετάμε αναμμένες ακόμη γόπες τσιγάρων στα ξερόχορτα του δάσους, καίμε ξερόκλαδα όταν φυσάει άνεμος σε μέρη πλησίον δασών, κάνουμε «μπάρμπεκιου» μέσα ή κοντά στα δάση, χρησιμοποιούμε ηλεκτρικά μηχανήματα, -όπως συγκόλλησης-,  μέσα και έξω ακριβώς από το δάση, και τέλος, υπάρχουν και κάποιοι λίγο σαλεμένοι στο μυαλό, που δίκην Νέρωνος τα λαμπαδιάζουν, είτε εμπνέονται της ποίησης, είτε όχι.

Τα αναφέρω όλα αυτά, ύστερα από τις προχθεσινές πυρπολήσεις σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, και τις στατιστικές κατά τις οποίες αυτό το καλοκαίρι, παρουσιάζονται καθημερινώς σαράντα με πενήντα περιπτώσεις κάποιων, από τους οποίους ανέφερα πιο πάνω, δραστών.

Το προχθεσινό, μάλιστα γεγονός, έκανε την Κυβέρνηση να θορυβηθεί, να ανησυχήσει, και αν μη να καταφύγει στο κυνήγι όλων αυτών των ασκέπτων και τρελών που μας πυρπολούν, να ζητήσει βοήθεια ενίσχυσης πυροσβεστικών μέσων από την υπόλοιπη Ευρώπη, γιατί τα δικά μας δεν επαρκούσαν.

Από ό,τι ξέρω, ανταποκρίθηκε η Ιταλία, -ίσως και κάποια άλλη χώρα-, γιατί παρά την διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού λίγες ημέρες πριν πως είμαστε υπερεπαρκείς ως προς τα κατασταλτικά μέσα που διαθέτουμε και που προσφάτως αποκτήσαμε και άλλα από αυτά, ώστε να είμαστε πλήρεις, η κακιά στιγμή έκανε πάλι την ζημιά της και αφανίστηκαν δάση και δάση μαζί με σπίτια, και κινδύνευσαν και πάλι ζωές, όπως τότε στο Μάτι.

«Το μοιραίον, φυγείν αδύνατον», όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας  πρόγονοι. Και το «112» ενημέρωνε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, εκ των οποίων πολλά παραδόθηκαν στις φλόγες, και φαίνεται πως και οι πυροσβεστικές μας δυνάμεις τα κατάφεραν αρκετά καλά, γιατί ο Πρωθυπουργός μας, έσπευσε εχθές Κυριακή, με πρωϊνό του διάγγελμα, να τις ευχαριστήσει.