ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ

Όπως και να το κάνεις, η Αθήνα, τα τελευταία χρόνια, έχει εξελιχθεί σε έναν επικίνδυνο τόπο για να εργάζεσαι, να ζεις και να περπατάς ακόμη. Μας το αποκαλύπτουν οι καθημερινές αστυνομικές ειδήσεις, μας το εκμυστηρεύονται, όλοι οι γνωστοί μας που έτυχε να βιώσουν περιστατικά, διαμαρτύρονται οι ίδιοι οι πολίτες, οι οποίοι άλλοι από αυτούς είναι παθόντες και άλλοι αυτόπτες μάρτυρες .

Ιδιαίτερα δε, κατά τις βραδινές και μεταμεσονύκτιες ώρες, η κατάσταση γίνεται αφόρητη,- ο κάθε διαβάτης κινδυνεύει να χάσει ακόμη και την ζωή του.

Οι περιπατητές της ημέρας, παρακολουθούν σε κάθε βήμα τους τα ευκόλως παρατηρούμενα, όπως ζητιάνους κάθε είδους να παρακαλούν για πενήντα λεπτά, με κομμένα ή καμμένα πόδια ή χέρια, κλεφτρόνια να μην ξέρεις από πού ξεφυτρώνουν, πορτοφολάδες, σαλταδόρους, «τσαντάκηδες», και κάποιους ξαπλωμένους μέρα και νύχτα σε πεζοδρόμια ή στοές να έχουν μετατρέψει τον χώρο σε κρεβατοκάμαρα, άστεγους, οι οποίοι ισχυρίζονται πως δεν έχουν πού την κεφαλήν κλείναι.

Σκουπίδια κατακλύζουν την πρωτεύουσα, ναρκομανείς, πάρκα τελείως παρατημένα στην τύχη τους, και ανάμεσα στους τουρίστες, παραβατικοί νεαροί, οι οποίοι καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους, τσακώνονται μεταξύ τους έως μαχαιρώματος, -ελληνόπουλα αυτοί- και ξένους, οι οποίοι λάθρα βρίσκονται στην χώρα μας και δημιουργούν πολλά προβλήματα.

Η κατάσταση, και ιδιαίτερα τις νύχτες, όπου δεν κυκλοφορεί πολύς κόσμος, γίνεται όλο ένα και χειρότερη.

Η φροντίδα καταστολής, την οποία προσφέρουν Δήμος και Πολιτεία, ίσως δεν φτάνει, έστω και αν καταβάλλονται προσπάθειες. Μήπως θα έπρεπε να ενταθούν αυτές;