…στο αμόνι…
ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ 20 Νοεμβρίου 2025 fonisalaminas
γράφει… Ο Σιδεράς
Λένε ότι το έξυπνο πουλί, από την μύτη πιάνεται. Αλλά τα ντόντο πιάνονταν, μέχρι να εξαφανιστούν, από τις κραυγές τους.
Το ένα ντόντο, εξέφρασε τον ενθουσιασμό του που ο δήμος πραγματοποίησε συντήρηση ενός καυστήρα σε ένα σχολείο «με δικά του μέσα και δεν έκανε σύμβαση με κάποιο εργολάβο». Πολύ ωραία. Αυτός ο υπάλληλος που έκανε την συντήρηση, όμως, έχει άδεια συντηρητή ή έμαθε την δουλειά από το YouTube; Αν έχει άδεια, γιατί τόσο καιρό δεν τον χρησιμοποιούσε ο δήμος; Αν δεν έχει άδεια… δεν θα πάει καλά και αυτό!
Αυτά είναι ερωτήματα βέβαια που δεν έχει ένα ντόντο!
Και τώρα το άλλο ντόντο, του είδους «ομπσέρβερ». Αφού ο ταϊστής του, του είπε να τα βάλει με τον πρώην δήμαρχο Τσαβαρή, θεωρεί καθήκον του το κρώξιμο με κάθε αφορμή. Φτάνοντας στο θέμα που παρουσίασε ο πρώην δήμαρχος για τον φωτισμό στα Βασιλικά, αφού του είπε ότι έχει μένος με τον «Γιώργος Θ.Παναγόπουλος – Δήμαρχος Σαλαμίνας» (έτσι, να φαίνεται όλο το όνομα και η ιδιότητα, για να σκάσουν οι οχτροί τους!), τον κάλεσε πρώτα να ενημερώνεται και μετά να μιλά. Διπλή μερίδα φιστίκια στο πουλάκι!
Και το ντόντο, επικοινώνησε με τον «Αντιδήμαρχο Τεχνικών Υπηρεσιών και Διεύθυνσης ΥΔΟΜ Κον Νίκος Κόγιας» (όλος ο τίτλος, όπως ο Ίντι Αμίν Νταντά της Ουγκάντα ήθελε να τον προσφωνούν «Κατακτητή της Βρεττανικής Αυτοκρατορίας») και έμαθε ότι απλώς υπήρξε ένα πρόβλημα της ΔΕΔΔΗΕ το οποίο θα τακτοποιηθεί άμεσα.
Έλα ντε όμως που το σημείο στο οποίο αναφερόταν ο πρώην δήμαρχος ΔΕΝ έχει δίκτυο ηλεκτροφωτισμού! Πράγμα που το ντόντο το κατάλαβε (κάποιος του το εξήγησε μετά άραγε;) και το παραδέχτηκε σε απάντηση σε σχόλιο του πρώην δημάρχου. Αλλά, βέβαια, δεν έβαλε ούτε καν ένα υστερόγραφο στο αρχικό σχόλιο, μην τύχει και αμβλύνει τις εντυπώσεις…
Εδώ όμως έχουμε το καλό: πώς επικοινώνησε το ντόντο με τον κ.Κόγια; Πώς συστήθηκε; Ως τί;
Πιθανότητα α’: «Είμαι ο Παρατηρητής και θέλω να μάθω για το θέμα Χ»
Πιθανότητα β’: «Είμαι ένας πολίτης της περιοχής, βρήκα το τηλέφωνό σας και θέλω να μου πείτε γιατί μας τρώει το μαύρο σκοτάδι»
Πιθανότητα γ΄: «Έλα Νίκο, εγώ είμαι. Για πες, τί να απαντήσουμε στον Τσαβαρή για να παραμυθιάσουμε τους χωριαταραίους;»
Με την ευκολία επικοινωνίας που έχει το ντόντο με όλους της δημοτικής αρχής, η σωστή απάντηση είναι είτε η α΄ ή η γ΄. Και επειδή κάποιοι ψάχνουν να το βρουν το ντόντο για διάφορες νομικές ενέργειες, τώρα ξέρουν ποιόν θα βάλουν στο κάδρο ως ενήμερο της ταυτότητάς του!
Τα ντόντο, που είναι μια τριάδα που έχει σχηματιστεί από τα παλιά υπό τις οδηγίες του… αρχαίου και τις έκτακτες συμμετοχές των δύο Γκρούεζων της τοπικής πολιτικής σκηνής (γαλάζιων βεβαίως βεβαίως), θα μπορούσαν να είναι οι ήρωες ενός ρημέϊκ της ταινίας «Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος» πάντως. Πέρα από όλα τα άλλα, γιατί νομίζουν ότι όλος ο κόσμος είναι βλάκες και τους πιστεύουν…
Και τώρα προσέξτε γιατί φτάνουμε σε επικίνδυνα σημεία. Όπου να ‘ναι, μια μακριά σειρά νομικών προβλημάτων έρχονται να «σκάσουν» στις κεφαλές της ηγετικής ομάδας του δήμου. Οι ακροβασίες πάνω στις προβλέψεις του νόμου είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές στο να δικαιολογούνται ακόμα και τα αδικαιολόγητα σε ευήκοα πολιτικώς ώτα, αλλά εάν οι υποθέσεις προχωρήσουν σε ανώτερα επίπεδα δεν ωφελούν. Μέχρι το τέλος του χρόνου, θα έχουν μπει αρκετά πράγματα στο «κανάλι» των δικαστικών αιθουσών – για τα οποία το καλύτερο θα είναι η σιωπή από όλες τις πλευρές, μέχρι την ώρα των αποφάσεων. Γιατί αυτή η τάση που έχουν όλοι για σώου ποτέ δεν βγαίνει σε καλό και το μόνο που κάνουν είναι να αηδιάζουν (και καλώς) τους πολίτες.
Εκτός από τις ψήφους, ας μην ξεχνούν μερικοί ότι υπάρχουν και τα αυγά…
Και μια και μιλάμε για σώου, η ενημέρωση του κοινού περί «έργων» και οι θρίαμβοι του Νέρωνα για τις αποχετεύσεις, δεν είναι διαφήμιση. Όταν κάτι μιλάει από μόνο του, όπως τα έργα, δεν χρειάζεται διαφήμιση. Όταν υπάρχει διαφήμιση, όλοι στην Ελλάδα του 2025 απλώς ψάχνουν να βρουν που είναι το ψέμα. Και το βρίσκουν…
Αυτό που δεν παίζει κανένα ρόλο στις αποφάσεις των διοικούντων πάντως, είναι η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας. Αν δεν υπήρχε το ιδιοκτησιακό θέμα για το Μπιζάνι, οι αντιδράσεις των κατοίκων θα παρουσιάζονταν ως απότοκο των παραταξιακών εχθρών. Στην Τούρλα, που δεν υπάρχει ιδιοκτησιακό θέμα, χρησιμοποιούνται ένα σκασμό ψέματα και παραπλανητικές μεθοδεύσεις, ενώ τα σχέδια προχωρούν-από την εδώ πλευρά τουλάχιστον. Γιατί το θέμα είναι το καλό του νησιού: το ποιος είναι το νησί ακριβώς είναι θέμα ορισμού, μιας δικολαβίστικης διαπραγμάτευσης εννοιών με πολλές προεκτάσεις.
Και ξαναλέμε αυτό που είχαμε πει την προηγούμενη φορά. Φταίνε οι λαοί που αντί για ηγέτες εκλέγουν διαχειριστές; Φταίνε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης που απαξίωσαν την έννοια της ιδεολογίας και έφεραν ως κυρίαρχο πρόταγμα την διαχείριση της κατάστασης (παντού στα δημοσιογραφικά «στέκια» ακούς το «ο πολίτης δεν κοιτά ιδεολογίες αλλά την τσέπη του και όποιος του δώσει κάτι έχει την εύνοιά του»); Όποιος και να φταίει, η παρακμή πάντα φέρνει την πτώση.
Αυτά τα βλέπεις ιδιαίτερα όταν έργα και «χάρες» γίνονται για άμβλυνση προσωπικών προβλημάτων, από αυτά τα πολύ συνηθισμένα σε αυτό τον τόπο…
Ντουμπάϊ-τσόκολεϊτ. Μαθαίνουμε για μια νέα συνταγή με… χαλούμι! Γούστα είναι αυτά, ή «ανάγκα και οι θεοί πείθονται»…
