ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕIΝΑΙ ΝΑ ΠΑΤΑΧΘΕΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;       

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Λένε πως «τα λάθη είναι ανθρώπινα» και αυτό, καθημερινώς επαληθεύεται, καθώς η κοινωνία των Ανθρώπων, κατακλύζεται καθημερινώς και ανά λεπτό, από μύρια-όσα λάθη, τα οποία μάλιστα, πολύ συχνά φτάνουν και ως το αποκορύφωμα της εγκληματικότητας και με τραγικές, για όλους μας, συνέπειες.

Λάθη πολλά και τεράστια, λοιπόν, εκ των οποίων τα περισσότερα ανεξέλεγκτα. Ποιός να προλάβει να τα επισημάνει, να τα καταμετρήσει και να τα διορθώσει; Όμως, πώς ακριβώς και από ποιούς, μπορεί να διορθωθεί ένα λάθος και μάλιστα με αποτελέσματα, τα οποία θα ωφελούν, γενικότερα, το κοινωνικό σύνολο;

Παρά το γεγονός, -και στην χώρα μας κατ’ επέκτασιν-, του ότι η κοινωνίες ολισθαίνουν και μάλιστα με γοργό ρυθμό και ανεπανόρθωτα χωρίς, ωστόσο, και παρά τις  παρεμβάσεις των νόμων,  να σταματήσουν  την ταχύτητα διάβρωσης και εγκληματικότητας η οποία ακολουθεί σχεδόν τον κανόνα της «γεωμετρικής προόδου», τα πράγματα επιδεινώνονται, αντί σταδιακώς να εκλείπουν.  .

Τοπικά, στην Ελλάδα, αντιλαμβανόμαστε να επαυξάνονται καθημερινώς τέτοιες συμπεριφορές καταπάτησης, τόσο των Νόμων, όσο και της Ανθρωπιάς, και τα κάθε είδους εγκλήματα να γίνονται όλο και πλέον συχνά, και πλέον αποτρόπαια.

Οι κάθε είδους εγκληματίες, φαίνεται να μην λογαριάζουν τους νόμους και τις επερχόμενες τιμωρίες, και δραστηριοποιούνται σε πάρα-πολλούς τομείς, ενώ παράλληλα, όλο και περισσότεροι κατατάσσονται, καθημερινώς, στο σύνολο των παραβατών.

Η Πολιτεία, συχνά βρίσκεται σε αδυναμία να ανταπεξέλθει στο μεγάλο αυτό και πολυσχιδές πρόβλημα, -όσο και αν προσπαθεί-, και οι χρηστοί, ήσυχοι πολίτες, οι οποίοι σέβονται και τον Νόμο και τον Άνθρωπο, μένουν εκτεθειμένοι σε διαρκείς κινδύνους.