ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ;
Το σχόλιο της ημέρας 5 Δεκεμβρίου 2025 fonisalaminas
του Ντίνου Σ. Κουμπάτη
Δημοσιογράφος, δημοσίως ερώτησε αγρότη, ο οποίος απεργεί επειδή δεν έχει να φάει και να καλλιεργήσει, γιατί δεν αλλάζει επάγγελμα. Τόσο απλά, τόσο σοφά. Και άλλο τόσο «ελληνικό», αφού πάντα το ίδιο ρωτάμε, -εμείς οι Έλληνες-, σε τέτοιες περιπτώσεις.
Όμως γιατί να αλλάξει επάγγελμα, αν δεν τον έχουν διώξει από μία δουλειά, αν έχει αποτύχει σε αυτό που κάνει, αν η Πολιτεία οφείλει να τον προστατεύσει; Δεν του εξήγησε ο μελίρρυτος δημοσιογράφος, ώστε να τον πείσει πως μόλις αλλάξει επάγγελμα, -φερ’ ειπείν, στο νέο του επάγγελμα θα γεμίσει χρήματα, εξ’ ου και το στομάχι αυτού και της οικογένειάς του, την αποπληρωμή των χρεών του και την ενδεχόμενη αφαίρεση του σπιτιού του από χρέη, ή τραπεζικά δάνεια.
Η Πολιτεία, λοιπόν, θα πρέπει να λύσει τα προβλήματα του καθ’ ενός που δυστυχεί, επειδή γι’ αυτό συγκροτείται, διαρθρώνεται, εκλέγει, με απώτερο , -και δικαιολογημένο καθ’ όλα σκοπό, να δικαιώνεται πάντα κατά την διάρκεια του γήϊνου βίου του.
Αντ’ αυτού, σήμερα οι αγρότες, οι ταξιτζήδες, οι γιατροί, οι ηθοποιοί, οι νοσηλευτές και όσοι άλλοι αντιμετωπίζουν προβλήματα, είναι φυσικόν να απευθύνονται στο Κράτος για κάθε επίλυση και όχι σε άλλους εργοδότες για να αλλάξουν επάγγελμα!
Παρά ταύτα, κάπου φαίνεται να «κολλάει» αυτή η επιβεβλημένη τακτική και το Κράτος δεν συναινεί στον διάλογο, αρκούμενο μόνο σε υποσχέσεις, κάτι το οποίο στεναχωρεί αρχικά και κατόπιν εξοργίζοντας αυτούς που έχουν ανάγκη, και ακολουθούν οι διαμαρτυρίες και όλα τα παρεπόμενα.
Την στιγμή δε, κατά την οποίαν από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα έχουν θανατωθεί 430 αιγοπρόβατα, γεγονός, το οποίο έχει άμεσες συνέπειες σε μία μεγάλη σειρά βαλλόμενων, όπως εκτροφέων, εμπόρων, μεσολαβητών, και κυρίως καταναλωτών, με άμεσο, επίσης, αντίκτυπο στην ίδια την οικονομία του κράτους, αυτό θα έπρεπε να είχε, από την πρώτη στιγμή, για συζήτηση και διευθέτηση του προβλήματος.
Οι αποστολές αστυνομικών δυνάμεων για την αποφυγή γεγονότων και η ρίψη δακρυγόνων και χημικών, δεν λύνουν το πρόβλημα. Αντιθέτως, μάλιστα, το επαυξάνουν και ο τελικός χαμένος, είναι το ίδιο το Κράτος, εφ’ όσον με τις απεργίες και τις συνέπειές τους στερείται οικονομικών πόρων.
