Οι άνθρωποι στη ζωή μας

της Βικτωρίας Διακαιοπούλου

ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ζωή μας γεμίζει από τις σχέσεις τις οποίες δημιουργούμε καθημερινά. Αν το σκεφτούμε θα δούμε ότι οι σχέσεις που υπάρχουν στη ζωή μας κυριολεκτικά διέπουν ολόκληρη την ύπαρξή μας. Η δημιουργία μιας σχέσης συνήθως δεν χρειάζεται από εμάς κόπο. Όπως η σχέση μας με τους γονείς μας. Δημιουργήθηκε από την στιγμή που γεννηθήκαμε, ενώ εμείς δεν προβήκαμε σε καμία συνειδητή πράξη, τότε. Υπάρχουν και άλλες σχέσεις που είναι πιο περίπλοκες ή χρειάζονται τρόπο για να διατηρηθούν και χρόνο για να ανθίσουν.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν έρθει στη ζωή μας σαν εκδρομή. Είναι η σχέση που αργά ή γρήγορα τελειώνει. Μπορεί να το ξέρουμε, μπορεί και όχι. Πάντως δεν μπορούμε να πούμε όχι σε αυτούς τους ανθρώπους όπως δεν μπορούμε να αρνηθούμε μια εκδρομή. Επειδή ξέρουμε ότι θα ξεκινήσουμε με προσμονή, θα απολαύσουμε την διαδρομή, θα φτάσουμε στον προορισμό μας, θα γνωρίσουμε νέα μέρη, θα αποκτήσουμε εμπειρίες, θα κρατήσουμε αναμνήσεις και στο τέλος θα είμαστε πιο γεμάτοι. Αυτοί οι άνθρωποι μας έχουν γεμίσει συναισθήματα, γνώσεις και εμπειρία.

Άλλοι άνθρωποι είναι σαν την τριανταφυλλιά. Γεμάτοι ομορφιά και χάρη. Πλησιάζουμε να μυρίσουμε το άρωμά τους, να κοιτάξουμε καλύτερα την ομορφιά τους και να χαρούμε την παρουσία τους. Και αφού γεμίζουμε με όλα αυτά έρχεται η στιγμή που ένα από τα αγκάθια της μας πληγώνουν. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την τριανταφυλλιά για τα αγκάθια της. Το γνωρίζαμε ότι έχει και αγκάθια. Είναι όμορφοι άνθρωποι, που όπως ο καθένας, έχουν κι αυτοί τα πάθη και τις αδυναμίες τους. Και πάλι όμως είμαστε κερδισμένοι σε γνώση και εμπειρία.

Είναι άνθρωποι άγγελοι που μας φυλάνε σε όλη την διάρκεια της σχέσης. Μας σκεπάζουν με τα φτερά τους, μας αγκαλιάζουν με την σκέψη τους, ανοίγουν δρόμους μπροστά μας και κλείνουν άλλους που δεν πρέπει να πάρουμε. Δεν τους βλέπουμε αλλά τους νιώθουμε. Ξέρουμε ότι θα είναι εκεί, νιώθουμε σιγουριά και ασφάλεια.

Οι άνθρωποι δρόμος είναι αυτοί που περπατάμε και περπατάμε μαζί τους και συναντάμε ανηφόρες, ευθείες, κακοτράχαλα μονοπάτια και απότομες κατηφόρες. Προχωράμε χωρίς να ξέρουμε τον δρόμο και αυτό από μόνο του είναι πρόκληση και μαγεία ταυτόχρονα! Ακολουθούμε τον δρόμο σε κάθε σοκάκι, στροφή, χωματόδρομο και άσφαλτο. Έχουμε περάσει τόσα και τόσα. Κάποιες φορές είναι κούραση και κάποιες άλλες είναι άνεση, ίσως και περιπέτεια.

Κάποιοι άλλοι έχουν βγει από παραμύθι! Κουμπώνουν τόσο μαζί μας και κάνουν αληθινά τα πιο γλυκά μας όνειρα. Είναι ήρωες της ζωής μας, είναι οι πρωταγωνιστές, η αρχή και το τέλος της πιο όμορφης ιστορίας. Φέρνουν την χαρά, την πληρότητα, την ταύτιση τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Μας γεμίζουν βιώματα, σκέψεις, έμπνευση. Ξέρουμε ότι δεν έχουν έρθει τυχαία στη ζωή μας.

Η κάθε ανθρώπινη σχέση έχει έρθει με σοφία στη ζωή μας, με σκοπό να μας αναπτύξει προσωπικά και να εξελίξουμε την προσωπικότητά μας. Τίποτα ποτέ δεν είναι τυχαίο. Τα πάντα οργανώνουν γύρω μας έναν χορό που στο σύνολό του ονομάζεται ζωή. Από εμάς εξαρτάται να απολαύσουμε τον χορό και να γίνουμε αυτός που θα σηκώσει εκείνους τους καλεσμένους από το τραπέζι που κάθονται μόνοι και σκυφτοί.

Στο χέρι μας είναι να τιμήσουμε την κάθε σχέση, με το να προσφέρουμε στους άλλους αυτό που θα θέλαμε εμείς να έχουμε στην θέση τους. Ακόμα κι αν το τέλος μιας σχέσης πονάει, την κρατάμε σαν φυλαχτό που θα μας δείχνει τις όμορφες στιγμές και τις δυνατές εμπειρίες. Και τέλος μπορούμε να τιμήσουμε την κάθε σχέση της ζωή μας με το να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να γινόμαστε δηλαδή καλύτεροι για να μπορούμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους γύρω μας την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.