Το κοινό Πάσχα ορθοδόξων και καθολικών Ελλήνων

Μπορεί η πανδημία του κορονοϊού να έχει επηρεάσει την καθημερινότητα μας, όμως το Πάσχα στην Κέρκυρα αντικατοπτρίζει, σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, ένα μοναδικό μωσαϊκό εθίμων που κάποια έρχονται από το Βυζάντιο και «παντρεύονται» με τα πολιτιστικά ενετικά, αλλά και τοπικά νησιωτικά πρότυπα. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι το Πάσχα στην Κέρκυρα το γιορτάζουν από κοινού οι ορθόδοξοι με τους καθολικούς χριστιανούς.

Όπως αναφέρει ο τέως καθολικός Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Σπιτέρης «με τη μεταρρύθμιση του ημερολογίου από τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ο το 1582, δημιουργήθηκε ένα κοινωνικό, κυρίως, πρόβλημα με το θέμα του διπλού εορτασμού του Πάπα από τις δύο θρησκευτικές κοινότητες, δυτικών και ανατολικών στον χώρο των λατινοκρατούμενων περιοχών της ανατολής. Ένα χρόνο μετά, το 1583, η Βενετική Σύγκλητος πέτυχε την άδεια της Ρώμης ώστε να εορτάζουν οι καθολικοί, των βενετοκρατούμενων κυρίως κτήσεων με το ιουλιανό ημερολόγιο».

Παρότι υπήρξαν αντιδράσεις κυρίως από το χώρο της Ορθοδόξου εκκλησίας, όπως λέει ο τ. Αρχιεπίσκοπος, εντούτοις «τελικά υπερίσχυσε ο κοινός εορτασμός επ’ ωφελεία καλλιέργειας σχέσεων καλής συνύπαρξης έως και το 1926. Τότε, η Αγία Έδρα, παρά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τους καθολικούς επισκόπους και πιστούς των Επτανήσων, αποφάσισε τον εορτασμό του Πάσχα κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο». Η ανάκληση αυτή καταργήθηκε τελικά για τους καθολικούς της Επτανήσου, ύστερα από πολλές διαβουλεύσεις στις 7 Ιανουαρίου 1967, επί αρχιερατείας του προκάτοχου του καθολικού Αρχιεπισκόπου, Αντωνίου Βαρθαλίτη.

Ο Πάπας Παύλος ο 6ος, έδωσε την άδεια στους καθολικούς στην Ελλάδα να γιορτάζουν το Πάσχα μαζί με τους ορθοδόξους, αλλά και τους ενθάρρυνε. Δύο χρόνια αργότερα ίσχυσε και για την υπόλοιπη Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα, παρότι κάποιοι δεν ακολούθησαν αμέσως, όπως η Σύρος που διεξήγαγε ένα είδος δημοψηφίσματος μεταξύ των πιστών καθολικών. Το 90 % τότε ψήφισαν υπέρ του κοινού εορτασμού».

Οι λόγοι που έπεισαν τους Έλληνες καθολικούς να εορτάσουν το Πάσχα μαζί με τους ορθοδόξους ήταν πρακτικοί, αλλά κυρίως ήταν οικουμενικοί. «Για τους τότε καθολικούς Επισκόπους ήταν αδιανόητο η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης να εορτάζεται χωριστά» καταλήγει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο τ. Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας Ιωάννης Σπιτέρης.