Τρεις μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Αλίμου θα συμμετάσχουν στον πρώτο διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού για μουσικούς με οπτική αναπηρία

Τρεις φίλες και συμμαθήτριες από το Μουσικό Σχολείο Αλίμου άφησαν για λίγο τη θεωρία της μουσικής και τα μαθήματα σολφέζ και πριν από λίγο καιρό αποφάσισαν να λάβουν μέρος στον διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού Euro Low-Vision 2021. Η Αναστασία Αξαοπούλου, η Ματίνα Γιάτσου και η Λουκία Κιρκινέζη, 18, 17 και 16 ετών αντίστοιχα, έχουν γεννηθεί με οπτική αναπηρία και ασχολούνται με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Μαθαίνοντας από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) για την διεξαγωγή του πρώτου διαγωνισμού τραγουδιού για μουσικούς με αναπηρία όρασης οι τρεις μαθήτριες δεν το σκέφτηκαν ιδιαίτερα. Άρχισαν να ψάχνουν τα τραγούδια που ήδη έχουν γράψει για να διαλέξουν ποιο θα είναι αυτό που θα ηχογραφήσουν και κατέληξαν στο τραγούδι “Μονάχα μια Στιγμή”. Τους στίχους και τη μουσική έχει γράψει η 18χρονη Αναστασία Αξαοπούλου που διατηρεί εδώ και χρόνια κανάλι στο you tube με περισσότερα από 44 τραγούδια να βρίσκονται στις λίστες του καναλιού της.

   «Όταν μας είπαν από το ΚΕΑΤ ότι γίνεται ένας διαγωνισμός τραγουδιού σαν την Eurovision ενθουσιαστήκαμε γιατί είμαστε και fans του διαγωνισμού. Ασχολούμαστε με τη μουσική πολλά χρόνια, οπότε η απόφαση για εμάς δεν ήταν δύσκολη», λέει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κ. Αξαοπούλου ενώ η κ. Κιρκινέζη προσθέτει ότι ήταν κάτι που προέκυψε αρκετά τυχαία καθώς δεν είχαν ξαναδεί κάποιον παρόμοιο διαγωνισμό.

   Έτσι πριν λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε η επίσημη παρουσίαση του τραγουδιού τους στον προκριματικό διαγωνισμό που διοργανώθηκε από το ΚΕΑΤ και κατάφεραν να αναδειχθούν νικήτριες και να περάσουν στον τελικό που θα διεξαχθεί στις 21 Μαΐου. Πρόκειται μάλιστα για τον πρώτο διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού για μουσικούς με οπτική αναπηρία στον οποίο το ΚΕΑΤ συμμετέχει ως εταίρος και διοργανώνεται από κοινού από την VIEWS International και το DBSV (τη γερμανική ομοσπονδία τυφλών).

   Το πρόγραμμά των τριών φίλων είναι αρκετά εντατικό κάθε μέρα καθώς έχουν μαθήματα από το πρωί μέχρι τις 7 το απόγευμα μαθαίνοντας θεωρία της μουσικής, και μουσικά όργανα όπως ταμπουρά, κιθάρα, πιάνο και ντραμς ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούν και φροντιστηριακά μαθήματα για το ΚΕΑΤ.

   Για τις τρεις μαθήτριες η μουσική δεν είναι απλά ένα χόμπι αλλά είναι ένας τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων τους. «Νιώθω πολύ καλύτερα με μένα όταν παίζω μουσική και όταν τραγουδάω γιατί νιώθω σαν να ανοίγεται ένας διαφορετικός κόσμος μπροστά μου», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Κιρκινέζη ενώ η κ. Γιάτσου συμπληρώνει ότι «αποτελεί έναν ακίνδυνο τρόπο έκφρασης για εκείνη καθώς όταν παίζει μουσική ή τραγουδάει δεν σκέφτεται πράγματα που την προβληματίζουν, απλώς αφήνεται στη μουσική».

   Για την κ. Αξαοπούλου η μουσική ήταν πάντοτε ένας τρόπος εκτόνωσης κι έκφρασης ταυτόχρονα. Μου έδινε πάντα τη δυνατότητα να εκφράζομαι. Ειδικά μέσα από τα τραγούδια μου, μπορούσα να λέω πράγματα σε κάποιον, σε αυτόν που απευθύνονταν τα τραγούδια μου χωρίς να του τα πω ευθέως και μου άρεσε αυτή η δυνατότητα. Ήταν κάτι που με γέμιζε γιατί μπορούσα να νιώσω τη χαρά τη λύπη τον πόνο, το φόβο, τα πάντα μέσα από ένα τραγούδι, και μπορούσα να νιώσω μέσα από τα τραγούδια των άλλων ότι δεν είμαι η μόνη που ζω κάτι εκείνη την περίοδο», αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

   Εδώ και περισσότερα από πέντε χρόνια οι τρεις κοπέλες εκπαιδεύονται εντατικά στην εκμάθηση μουσικής άλλοτε μελετώντας παρτιτούρες μέσω του κώδικα Μπράιγ, άλλοτε ηχογραφώντας το κομμάτι που τους ενδιαφέρει να μάθουν.

   Η προετοιμασία για τη συμμετοχή έγινε σε πολύ γρήγορους ρυθμούς καθώς έπρεπε «να τρέξουν» για να προλάβουν. Έχοντας βρει εμπόδια στο κομμάτι της ηχογράφησης τελικά τα κατάφεραν λίγες μέρες πριν την προθεσμία με την βοήθεια ενός φίλου τους ηχολήπτη.

   «Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαστε οι πρώτες που εκπροσωπούμε την Ελλάδα σε έναν τέτοιο διαγωνισμό, είναι πολύ ωραία αυτή η ευκαιρία που μας δίνεται. Ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός, “βλέπεις”- “δεν βλέπεις” αλλά θεωρώ ότι με σταδιακά βήματα κι αυτό είναι ένα από αυτά , μπορεί να επιτευχθεί», επισημαίνει η κ. Αξαοπούλου. Για την κ. Γιάτσου αυτός ο διαγωνισμός αποτελεί αρχικά μια ευκαιρία για τα μη βλέποντα άτομα να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα με τους βλέποντες. «Ας ελπίσουμε ότι στη συνέχεια θα εξαλειφθεί αυτή η διάκριση», λέει, στέλνοντας το δικό της μήνυμα.

   Από τους πρώτους υποστηρικτές αυτής της προσπάθειας ήταν το μέλος της οργανωτικής επιτροπής για τον διαγωνισμό, φιλόλογος ειδικής αγωγής στο 1ο ΚΔΑΠ-μεΑ ατόμων με οπτική αναπηρία «Μπέττυ Λεωτσάκου», καθώς και υπεύθυνος για ζητήματα ραδιοφώνου, Δημήτρης Μακρής. Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τόσα χρόνια οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό τον χώρο μάχονται να εξαλείψουν τις διακρίσεις. «Στις τέχνες και στην έκφραση των συναισθημάτων δεν υπάρχει διαχωρισμός βλεπόντων- μη βλεπόντων. Είναι όλοι ίσοι στην έκφραση των συναισθημάτων τους. Η μουσική είναι πάρα πολύ σημαντική, πάρα πολλά παιδιά με οπτική αναπηρία ασχολούνται πάρα πολύ με τη μουσική, γνωρίζουν μουσικά όργανα, τραγουδούν, συνθέτουν», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μακρής.

   Τα τρία κορίτσια ήταν μαθήτριές του και όπως αναφέρει «καμαρώνει πολύ για αυτές». «Το νικητήριο τραγούδι ξεχειλίζει συναισθήματα για παιδιά 17 ετών. Τα βλέπω και τα καμαρώνω , ζουν τον έρωτα, ζουν τη στιγμή παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, εκείνες πάντα παλεύουν κι επιμένουν και ζουν τη ζωή τους όπως την έχουν ονειρευτεί και φανταστεί», υπογραμμίζει.

   Ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί διαδικτυακά στις 21 Μαίου. Μπορείτε να ακούσετε την ελληνική συμμετοχή εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=dmjcwnBO9Aw

   Ιωάννα Καρδάρα – ΑΠΕ ΜΠΕ