Γράμμα στη Δήμητρα…

Ψυχή μου καλή, τώρα που έγινες άγγελος κοίτα να ησυχάσεις. Δεν θα σε περιγελά κανείς, ούτε θα σε χλευάζει. Κανείς δεν θα σε κοροϊδεύει, μήτε τρελό θα σε λένε. Ξένοιαστος θα χορεύεις και το φόρεμά σου θα ανεμίζει κι εσύ θα γελάς! Θα φοράς ό,τι θες! Και κολιέ και φαντεζί καπέλα και φουστάνια και οτιδήποτε σόκαρε εδώ στη γη τους ανθρώπους. Είδες κάτι περίεργα πράγματα; Σόκαρε τους ανθρώπους ένα φουστάνι κι ένα κολιέ φορεμένα σε αντρικό κορμί και δεν τους σοκάρει τόση βρωμιά, τόση κακία, τόση απανθρωπιά, τόσα δεινά! Δεν είμαστε περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι; Μας ξενίζει ένα φόρεμα σε αντρικό κορμί και απαξιώνουμε γι’αυτό την ψυχή του ανθρώπου. Για ένα κολιέ και ένα φουστάνι σε ένα κορμί που δεν ταιριάζουν. Και ας έχουν βοηθήσει τα χέρια αυτού του κορμιού ανθρώπους πολλούς και ας είναι η καρδιά του κορμιού αυτού μια καλοκάγαθη καρδιά. 

Σε φοβήθηκαν ψυχή μου εσένα. Φοβήθηκαν το μεγαλείο σου γι’αυτό προσπάθησαν να το εξεφτελίσουν, να το κουρελιάσουν, να πείσουν τους εαυτούς τους πως δεν είναι μεγαλείο αλλά λεκές στο φόρεμά σου. 

Να φοράς ό,τι θες εκεί που πας! Άλλωστε οι άγγελοι δεν έχουν φύλο. Δεν είναι ούτε άντρες, ούτε γυναίκες, μονάχα ψυχές. Να φοράς ό,τι θες και να γελάς και να χορεύεις και να τραγουδάς ελεύθερα πια χωρίς να φοβάσαι. Και άσε εμάς τους ανάξιους εδώ, σε αυτόν τον κόσμο που δεν αντέχει τους αγγέλους. Άλλωστε αυτή η ζωή ήταν πολύ βαριά για τα φτερά σου… 

Ώρα σου καλή ψυχή μου.

Εύα Κοτσίκου