Στο υφαντό του κόσμου…

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Στο υφαντό του κόσμου ιστορίες, άνθρωποι, μέρη, ιδέες μπλέκονται με τα αόρατα νήματα που συνδέουν τους πάντες και τα πάντα. Διάβασα δυο ιστορίες που με συγκλόνισαν. Στην Ναύπακτο ο 18χρονος Δημήτρης πέτυχε τον στόχο του στις Πανελλήνιες εξετάσεις, έχοντας χάσει πριν δυο μήνες τους γονείς του από κορονοϊό.

Στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ ένας ασθενής σε τελικό στάδιο επισκέπτεται έργο του Ρέμπραντ ως μια από τις τελευταίες του πράξεις σε αυτή τη γη.

Η δύναμη της θέλησης για συνέχιση της ζωής που υπερβαίνει τον ανείπωτο πόνο. Φόρος τιμής στην τέχνη λίγο πριν την τελευταία ανάσα. Η μάχη του ανθρώπου απέναντι στον θάνατο. Αυτές οι δυο ιστορίες μου θύμισαν τον πίνακα “Ελπίδα” (1886) του Άγγλου ζωγράφου του συμβολισμού George Frederic Watts. Ο συμβολισμός βασιζόταν στην πνευματικότητα, τη φαντασία και το όνειρο, στην ύπαρξη ενός δεύτερου κόσμου πέρα από τον υλικό. Ο πίνακας είναι άκρως συμβολικός.

Η Ελπίδα απεικονίζεται ως μία νεαρή τυφλή κοπέλα. Το φόρεμα της είναι αιθέριο και κάθεται πάνω σε μία σφαίρα. Έχει δεμένα τα μάτια της με λευκό μαντήλι. Κρατά λύρα και φαίνεται να παίζει μουσική. Η λύρα της Ελπίδας έχει σπασμένες τις χορδές της, εκτός από μία μόνο χορδή. Σκεφτείτε λίγο τη δυσκολία.

Να παίζουμε μουσική χωρίς το κατάλληλο μουσικό όργανο. Να συνεχίζουμε τη ζωή μας, τους αγώνες, τις σχέσεις μας, την πορεία χωρίς να υπάρχουν οι σωστές αντικειμενικές συνθήκες, με οδηγό την ελπίδα. Και όμως το κάνουμε, με θαυμαστά αποτελέσματα ή και όχι.

Προχωράμε όμως.Ζούμε παλεύοντας για την επιβίωση και παράλληλα ονειρευόμαστε, παλεύουμε, σκεφτόμαστε έναν διαφορετικό κόσμο. Είναι μια παρήγορη σκέψη. Να περάσετε όμορφα κυρίες και κύριοι.