Παγκόσμια Ημέρα Σκύλου η σημερινή!

Οι σκύλοι είναι κάθε μέρα πρωταγωνιστές στην καρδιά μας. Οι σκύλοι είναι πρωταγωνιστές στις προφορικές λαϊκές αφηγήσεις.

Στο “Γουφ”  του Δημήτρη Μάλλη θα βρούμε 39 παραμύθια απ’ όλον τον κόσμο με ήρωες τους σκύλους. Από τις Αζόρες μέχρι την Ινδία και από τους παγωμένους τόπους των Εσκιμώων ως την Αυστραλία, από όλα τα μέρη της Γης και φυσικά από την Ελλάδα.

Ιστορίες για να φιλοσοφείς, να γελάς, να δακρύζεις, να απολαμβάνεις. Παραμύθια που γέννησε η πολύτιμη συντροφιά των αγαπημένων μας φίλων στο συλλογικό όνειρο των ανθρώπων.

Με τούτο το βιβλίο τα σκυλιά όλου του κόσμου μας προσκαλούν να βγούμε μαζί τους μια βόλτα στις γειτονιές των λαϊκών παραμυθιών. Κουνώντας την ουρά τους σκάβουν λέξεις, εικόνες και σύμβολα, για να φέρουν στο φως κρυμμένους θησαυρούς της λαϊκής σοφίας.

Για παιδιά και ενήλικες – Εκδ. Ηδύφωνο 2021
ΜΕΓΕΘΟΣ: 14Χ21 – ΣΕΛΙΔΕΣ: 220 – ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ

*****

Ο ΠΙΣΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

(Αρχαία Ελλάδα)

Ήταν κάποτε ένας στρατιώτης ξεχωριστός στην αρετή, πρώτος στη δύναμη, ο αγαπημένος στρατιώτης του βασιλιά. Είχε ένα σκύλο, τον είχε μεγαλώσει από νεογέννητο κουτάβι ακόμα. Πόσο τον αγαπούσε! Τον φρόντιζε καθημερινά, τον εκπαίδευε, τον είχε μάθει να ακούει όλες τις εντολές. Μα κι ο σκύλος λάτρευε τον κύρη του, τον κοιτούσε στα μάτια. Ήταν ο πιστός του σκύλος.

Μια μέρα η γυναίκα του, είπε:

• Πρέπει να επισκεφτώ τους γονείς μου. Δεν θα πάρω το μωρό μαζί.  Έτσι κι αλλιώς δεν θα αργήσω. Εσύ μείνε εδώ, να το προσέχεις.  

Έβαλε το μωρό στην κούνια, το σκέπασε, το νανούρισε, κι έφυγε.

Ο πατέρας έμεινε στο σπίτι. Το παιδί κοιμόταν ήσυχο. Κάποιος χτύπησε την πόρτα. Άνοιξε, ήταν ένας απεσταλμένος του βασιλιά.

• Ο βασιλιάς σε κάλεσε, του είπε

Δεν χρειαζόταν να ακούσει περισσότερα, ήξερε το καθήκον του. Φόρεσε την πανοπλία του, ζώστηκε το σπαθί του και πριν ακολουθήσει τον άνθρωπο του βασιλιά, έδωσε εντολή στον σκύλο:

• Πρόσεχε την περιουσία μας! Μην αφήσεις κανένα να πλησιάσει! Και πάνω απ΄ όλα: τα μάτια σου δεκατέσσερα στο παιδί μας.

Έδωσε ένα χάδι στον αγαπημένο του σκύλο του, έκλεισε την πόρτα πίσω του και τράβηξε βιαστικός για το παλάτι.

Όταν γύρισε στο σπίτι, άνοιξε την πόρτα, πάγωσε από αυτό που είδε! Ο σκύλος έτρεχε αναστατωμένος πάνω κάτω, από το στόμα του έσταζε φρέσκο αίμα, τα νύχια του στο αίμα βαμμένα, γρύλιζε, τα μάτια του, αγριεμένα. Τρέχει ο πατέρας στην κούνια, βλέπει το μωρό, ασάλευτο, μπρούμυτα, με αίματα στο λαιμό, μουσκεμένα από αίμα τα άσπρα  σεντόνια.

Θόλωσε το μυαλό του από την οργή.

• Τι έκανες σκύλε! Σκότωσες το παιδί μας;

Τράβηξε το σπαθί και χτύπησε με όλη του τη δύναμη τον σκύλο, που έπεσε κάτω, βαριά λαβωμένος.

Έσκυψε ο πατέρας στην κούνια, σήκωσε το μωρό. Εκείνο άνοιξε τα ματάκια του, έβγαλε μια φωνούλα και του γέλασε αθώα από τον ύπνο. Έψαξε το κορμάκι του με τα χέρια. Δεν είχε πληγές, μόνο λεκέδες από αίμα. Τράβηξε τα σκεπάσματα. Είδε το σκοτωμένο φίδι πάνω στο κρεβάτι. Είδε τις πληγές στο σώμα του φιδιού από τα δόντια του σκύλου. Τότε κατάλαβε. Ο πιστός του σκύλος έσωσε το παιδί, από το μεγάλο φίδι.

 Γύρισε πίσω στο πληγωμένο σκυλί. Έπεσε πάνω του και το αγκάλιασε σφιχτά.

• Συγχώρα με! έλεγε με φωνή που έτρεμε.

Σε ευχαριστώ πολύ! Συγχώρα με! Έλεγε και ξανάλεγε. Μα όσο καταλάβαινε πως τούτες οι λέξεις, πως όλες οι λέξεις του κόσμου, δεν έφταναν πια, τόσο πιο γοερά έκλαιγε.

Ο σκύλος έγειρε το κεφάλι στην αγκαλιά του αφεντικού του, κούνησε βαριά για τελευταία φορά την ουρά, κι έκλεισε τα μάτια του.