Περί προπαγάνδας….

Προπαγάνδα είναι η άμεση παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον εντός πολιτικού πλαισίου και ιδιαίτερα αναφορικά με συγκεκριμένες κινήσεις που προωθούνται από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες. Σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα.

Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να επιστρατευτεί προκειμένου να προϊδεάσει θετικά ή αρνητικά σε σχέση με κάποια ιδεολογική θέση, αντί να παρουσιάσει την ίδια την θέση. Η προπαγάνδα διαφοροποιείται από την «κανονική» επικοινωνία, επειδή επιδιώκει να διαμορφώσει απόψεις με έμμεσες και συχνά δόλιες μεθόδους.
Ιδού ένα υποθετικό παράδειγμα όπου υποτίθεται ότι αντιπαρατίθενται αντίθετες απόψεις: το γεράκι λέει: «Πρέπει να παραμείνουμε στην πορεία μας»• και το περιστέρι απαντά: «Ο πόλεμος απέβη καταστροφικός και απέτυχε».

Τότε το γεράκι αποκρίνεται: «Στον πόλεμο τα πράγματα σπάνια πηγαίνουν ομαλά, και δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε ένα κώλυμα να μειώνει την αποφασιστικότητά μας». Τότε το περιστέρι ανταπαντά: «Τα κωλύματα είναι κωλύματα και οι αποτυχίες είναι αποτυχίες». Όπως φαίνεται από το παράδειγμα, πουθενά δεν εξετάζεται το αν ο πόλεμος είναι τελικά νόμιμος και θεμιτός. Λακωνικά, συνοπτικά και απλουστευτικά σχόλια ονομάζονται sound bites. Όταν σε έναν δημόσιο διάλογο (που να αφορά ένα ζήτημα υπό επιχειρηματολογία που πράγματι να χρήζει διαλόγου) οι συνδιαλεγόμενοι εκφέρουν επιχειρήματά που πηγάζουν από τις ίδιες βασικές προϋποθέσεις, αλλά δίνουν την εντύπωση ότι πρεσβεύουν αντίθετες απόψεις, τότε ο διάλογος εμμέσως κατηχεί αυτές τις προκαταλήψεις ως απρόσβλητες αλήθειες, καθιστώντας τις κοινώς αποδεκτά δεδομένα για το εν λόγω ζήτημα.

Η μέθοδος της προπαγάνδας είναι επίσης βασική όσον αφορά και το τι θα σημαίνει «προπαγάνδα» σε κάθε περίπτωση. Ένα μήνυμα δεν πρέπει να είναι απαραιτήτως ψευδές για να αποτελεί προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, τα μηνύματα της σύγχρονης προπαγάνδας δεν είναι κραυγαλέα ψευδή. Ωστόσο, ακόμη και αν το μήνυμα μεταδίδει μόνον «αληθείς» πληροφορίες, αυτές συνήθως περιέχουν φατριακούς προϊδεασμούς και δεν εκθέτουν το μήνυμα με πλήρη και ισορροπημένο τρόπο.

Ένα επιπρόσθετο χαρακτηριστικό της προπαγάνδας είναι ο μεγάλος όγκος της. Δηλαδή, ένας προπαγανδιστής μπορεί να προσπαθήσει να επηρεάσει τις γνώμες με το να κάνει το μήνυμά του να ακουστεί σε όσο περισσότερα μέρη γίνεται και όσο πιο συχνά γίνεται. Σκοπός αυτής της προσέγγισης είναι (α) να ενισχύσει τις ιδέες του μέσω επανάληψης και (β) να καταπνίξει όλες τις εναλλακτικές ιδέες. Εντός στενότερων σημειολογικών πλαισίων, ως προπαγάνδα εννοείται ένα σύνολο πληροφοριών οι οποίες είναι επίτηδες παραπλανητικές ή ψευδείς, προκειμένου να υποστηρίξουν πολιτικές σκοπιμότητες ή να προστατεύσουν τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν την εξουσία. Ο προπαγανδιστής επιδιώκει να μεταλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το ευρύ κοινό αντιλαμβάνεται ένα ζήτημα ή μία ορισμένη κατάσταση, ώστε οι αντιδράσεις και οι προσδοκίες του να εξυπηρετούν πλέον τα συμφέροντα της οντότητας που αντιπροσωπεύει ο προπαγανδιστής.

Στο νησί μας τα σκήπτρα του προπαγανδιστικού λόγου κατέχει συγκεκριμένη ομάδα του φβ. Το ζητούμενο είναι υπέρ ποιου όμως στην πραγματικότητα. Η, στα όρια της εμμονής που καταλήγει στην γραφικότητα, αντιπολιτευτική τακτική που προβάλλεται στην συγκεκριμένη ομάδα από τον διαχειριστή της υπεραπλουστεύει τα προβλήματα και ρίχνει τόσο χαμηλά το επίπεδο του διαλόγου που λειτουργεί υπέρ της Δημοτικής Αρχής. “Χτυπάει” δε αλύπητα τους πιο επιτυχημένους τομείς αφήνοντας στο απυρόβλητο εκείνους που πραγματικά γίνονται λάθη.

Επίσης εύκολα διακρίνονται οι τάσεις παραγοντισμού που διακατέχουν την διαχείριση της σελίδας αλλά πάνω από όλα η νοοτροπία της που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φασίζουσα καθώς δεν δέχεται καμία μα καμία διαφορετική άποψη από την δική της, κουνώντας ταυτόχρονα το δάκτυλο ενός άκρατου ξερολισμού επί παντός επιστητού. Συμπερασματικά η διαχείριση της συγκεκριμένης ομάδας εκμεταλλεύεται το προσωπικό πρόβλημα που μπορεί να έχει κάποιος από τα μέλη της, το αναγάγει σε μείζον πρόβλημα δείχνοντας φαινομενικά την αντιπολιτευτική της διάθεση αλλά ουσιαστικά λειτουργεί υπέρ της Δημοτικής Αρχής, δείχνοντας ότι μπορεί να ανταπεξέλθει και στα μικρά και καθημερινά ,ξεγυμνώνοντας ουσιαστικά όλες τις προηγούμενες που δεν είχαν τόσο ψηλά τον πήχυ όσο αυτή.

Στην Πολιτική, πλείστες φορές, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και αν δεν μιλάμε περί πολιτικής πάντα ηλιθιότητας η ασχετοσύνης από την διαχείριση της συγκεκριμένης ομάδας όπως άλλωστε είναι το πιο πιθανό τότε το πράγμα πάει αλλού….

με στοιχεία από την WikiPedia

Νικόλας ο ψαράς
και για την αντιγραφή
Νίκος Γιαννόπουλος

Φωνή της Σαλαμίνας – Αύγουστος 2021 – έντυπη μορφή