ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Αναρωτιέμαι, συχνά τον τελευταίο καιρό, πώς τα καταφέραμε έτσι και όλος ο πλανήτης μαστίζεται από εγκληματικότητα τόσο αυξημένης, αποτρόπαιας, και μεγάλου βεληνεκούς.

Ας μην παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι πάντα υπήρχε παρεμβατικότητα και όλο και κάποιες βίαιες, ή ακόμη και «βελούδινες» εγκληματικές ενέργειες παρουσιάζονταν απανταχού των χωρών της Γης. Είχαμε, βέβαια, τους οργανωμένους σε μεγάλες ομάδες εγκληματίες ανά τον κόσμο, οι οποίοι κυρίως, μεταξύ τους κανόνιζαν τους λογαριασμούς τους, σήμερα όμως, θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο κάθε ένας μπορεί να εμφορείται από δολοφονικά ένστικτα και ακόμη και για «ψήλου πήδημα», -όπως λένε-, να λαμβάνουν χώρα ειδεχθή εγκλήματα χωρίς, πλέον, κοινωνικά όρια.

Πολιτικά, οικονομικά, σεξουαλικά, θρησκευτικά, φυλετικά, οικογενειακά, αντιζηλιών, βεντετών, διεκδικήσεων, ακόμη και για μία θέση σε πάρκινγκ, εγκλήματα κάθε είδους και στιγμιαίας αφορμής, αντιστοιχούν επί των εποχών μας σε κάθε σημείο του ορίζοντα και προβληματίζουν τα μέγιστα, πλην όμως πέραν του ότι συναισθανόμαστε και, ίσως-ίσως, ελαφρώς συμπάσχουμε, καμία ιδιαίτερη φροντίδα δεν επιχειρείται για την πάταξή τους, παρά μόνο ο έως σήμερα νομικός δρόμος της σύλληψης και τιμωρίας, η οποία μπορεί και να μην είναι πάντα η ενδεδειγμένη.

Η ηθική κατάρρευση της κοινωνίας μας καθ’ όλα τα μήκη και πλάτη τού πλανήτη μας, η ασύδοτη ελευθερία, η οποία εν ονόματι κάποιων δημοκρατικών αρχών αποδίδεται στους πολίτες, η ελλιπής εκπαίδευση και η τελευταίως παρατηρούμενη οικογενειακή αδιαφορία, ίσως είναι κάποιες από τις αιτίες, ενώ και η χαλάρωση νόμων και τιμωριών, οπωσδήποτε συμβάλλει στην αύξηση των κρουσμάτων.