Γράφει η Τσικριτέα Μαρίνα
Εκπαιδευτικός
Διαχωριστικά παντού, ετικέτες παντού! Άντρες, γυναίκες, παιδιά, κοντοί, ψηλοί, όμορφοι, άσχημοι, μορφωμένοι, αμόρφωτοι…
Όχι άνθρωποι, όχι ανθρώπινη υπόσταση όχι έμβια όντα, όχι περιβάλλον, όχι φύση!!!!
Ο σεβασμός, η αγάπη, η εκτίμηση, το ήθος, δεν έχει να κάνει με διαχωρισμούς ή ετικέτες!
Είναι θέμα κουλτούρας, παιδείας, ψυχικής ενδυνάμωσης! Είσαι άνθρωπος!!!!!
Τι σημαίνει άνθρωπος;
Έχω λογική, ψυχή , καρδιά, αγαπώ, πονώ, κλαίω, γελάω, έχω συναισθήματα!!!! Ο άνθρωπος δεν έχει χοϊκή υπόσταση μόνο, έχει και πνευματική και ψυχική! Δεν είναι ένα μάτσο κρέας, ή τουλάχιστον δεν έπρεπε να είναι!
Όμως έγινε, ναι έγινε ένα μάτσο κρέας! Αποποιείται αισθήματα, ηθική, ψυχή και πού οδηγείται; Ψυχρός δολοφόνος, σέρνεται ως το πτώμα του Έκτορα από την άμαξα του Αχιλλέα.
Πού πήγαν οι άνθρωποι; Χωρίστηκαν σε χίλιες κατηγορίες, τάχα για σεβασμό κι εκτίμηση και περιθωριοποιήθηκαν κρυμμένοι πίσω από τίτλους που νόμιζαν ότι τους προσέδιδαν δικαιώματα και αξία. Κινήματα, φωνές παντού.
Ουσία πουθενά! Γιατί η ουσία ξεκινάει από τις απλές καθημερινές πράξεις, την καλημέρα σου και την καληνύχτα σου και ό,τι βρίσκεται εκεί ανάμεσα, στο χέρι που θα απλώσεις για να βοηθήσεις χωρίς να σκεφτείς αντάλλαγμα, στο θυμό που έλεγξες για να μην πληγώσεις το ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ, στη συγγνώμη που ζήτησες, στα δάκρυα που έχυσες για μιαν αγάπη, στο νεράκι που έβαλες στο δρόμο για το ζωάκι που διψά…
Στο όνομα μιας θέσης ή ιδιότητας ή ταυτότητας ή φύλου δεν έχουμε δικαίωμα να προσβάλλουμε, να λοιδωρούμε, να σκοτώνουμε είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά.
Δημιουργώντας διαχωρισμούς, δημιουργήσαμε κλουβιά και μαστρωπούς συνειδήσεων. Χωριστήκαμε και άλλοι φτιάχνουν πολεμικά καταφύγια για να προφυλακτούν, άλλοι κρατούν βόμβες κι εκρήγνυται μαζί με αυτές! Άνθρωπος: εικόνα Θεού, πλάστηκε «κατ’ εικόνα» και στοχεύει στο «καθ’ ομοίωσιν».
Θεωρίες, επιστημονικές φανφάρες και αδιέξοδο. Ναι η όσμωση της επιστημοσύνης φτιάχνει Δαίδαλους και Ίκαρους …. κέρινα τα φτερά, κοντά στον ήλιο καίγονται…και η πτώση γίνεται κάθετη και με ταχύτητα φωτός. Αμετροέπεια…και πέφτουμε από τα σύννεφα του θνητού βίου κρατώντας την αναπνοή μας. Ρίχνουμε από βράχια, αφαιρούμε ζωές ανεξέλεγκτα γεμάτοι κομπασμό υπακούοντας σε ρόλους κοινωνικούς – μυθολογικά τέρατα που αναβιώνουν και στραγγαλίζουν την ιλιγγιώδη ταχύτητα της γνώσης, της επιστήμης. Κροταλίζουν και φτιάχνουν ρομπότ και ανθρώπινα εξαρτήματα για «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν».
Παθόντα και ταφέντα όλα τα ανθρώπινα, η ψυχή και το πνεύμα…
Κραυγή …από παντού τρομακτικές κραυγές και εμείς σφραγίζουμε τα αυτιά μας, σαν άλλος Οδυσσέας για να μην ακούμε τις Σειρήνες μα αυτές είναι εκεί και κατατρώγουν τις σάρκες μας, τις φορεσιές της ψυχής μας….
Εξαρτήματα για όλα, για τις σχέσεις κάθε μορφής…κι ο άνθρωπος ένα τέρας που κατατρώει τις σάρκες του και αυτοκαταβροχθίζεται με μανία. Αναλγησία, έπεα πτερώεντα, κύμβαλα αλαλάζοντα χωρίς σκοπό που ξεσπούν το.μένος τους δεξιά κι αριστερά.
Μιλούν για ισχύ, δύναμη, εξουσία μα όχι για ουσία!
Πού πήγαν οι άνθρωποι; με ιδανικά, με αξίες που νιώθουν, που σκέφτονται που υπάρχουν αληθινά, που ζουν πραγματικά και αισθάνονται, που όταν βλέπουν πεσμένο τον σηκώνουν και τον στηρίζουν που δεν γκρεμοτσακίζουν αυτούς με τους οποίους συμπορεύονται, που δεν τσακίζουν το συνάνθρωπο τους, που είναι αρωγοί και κοινωνοί των προβλημάτων του.
Πώς εξηγείται σε μια εποχή που καυχιόμαστε για τέτοια ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, όσον αφορά στις συμπεριφορές να έχουμε φτάσει στην εποχή των σπηλαίων;
Πού οφείλεται να έχουμε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές τη στιγμή που η ψυχολογία βρίθει εξέλιξης, που η ενσυναίσθηση έχει γίνει καραμέλα και η αυτοβελτιωση φωτοστέφανο;
Μήπως προσπαθώντας να κατακτήσουμε γνώσεις, χρήματα, εξουσία χάσαμε το δρόμο προς το «καθ’ ομοίωσιν»;
Έσπασε η πυξίδα και χάθηκε ο προσανατολισμός. Τρέχουμε με ταχύτητες ιλιγγιώδεις αλλά δεν ξέρουμε που πάμε και γκρεμίζουμε ό,τι υπάρχει γύρω μας, την ψυχή μας την ίδια.
Στόχοι για την εμφάνιση, τις γνώσεις, τις περγαμηνές αλλά πού είναι η ενδοσκόπηση, πού είναι η αγάπη προς τον άνθρωπο;
Στερούμαστε τις χάρες της ανθρώπινης υπόστασης… Αναλύσεις επί αναλύσεων, τόνοι μελανιού και διαδικτυακών καταθέσεων απόψεων, θέσεων, παραθέσεων αντιπαραθέσεων και εκθέσεων…
Αλλά εκεί έξω επικρατεί χάος….
Σώσε τον εαυτό σου από το χάος, άπλωσε το χέρι, γίνε ΑΝΘΡΩΠΟΣ…όχι άντρας ή γυναίκα, ΑΝΘΡΏΠΟΣ ….η ανθρώπινη υπόσταση πάσχει!!!!
Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ καταρρέει…
Να σώσουμε την ΑΝΘΡΩΠΙΑ μας!!!
Να γεμίσουμε αγάπη, τον ουρανό, τη γη, τα άστρα …ΑΓΑΠΗ…
από την έντυπη “Φωνή της Σαλαμίνας”
