ΣΥΓΧΡΟΝΗ «ΜΗΔΕΙΑ»

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Είναι παλαιά, όσο και η Γή μας και η εμφάνιση του Ανθρώπου επ’ αυτής, η παιδοκτονία από τους ίδιους τους γονείς και κυρίως από μητέρες, οι οποίες, τουλάχιστον κατά την μυθολογία και τις καταγραφές, φτάνουν σε ερωτική απόγνωση και εκδικούνται τον εραστή ή σύντροφο, θυσιάζοντας τα παιδιά τους.

Ο αρχαίος τραγικός συγγραφέας Ευριπίδης, κατέγραψε προς τους συγχρόνους του, την μυθολογική δολοφονία των παιδιών τού Ιάσονος, από την μητέρα τους Μήδεια, όταν αυτός την εγκατέλειψε για μίαν άλλη γυναίκα και αρνούταν να επιστρέψει κοντά της.

Στους καιρούς μας και μόλις λίγες ημέρες πριν, μία σαραντατετράχρονη ουγγρικής καταγωγής, στην Ιταλία, θέλοντας να εκδικηθεί τον σύζυγό της, με τον οποίον βρισκόταν σε διάσταση και ήθελε να της αποσπάσει δικαστικά την γονική επιμέλεια του γιού τους, σκότωσε με εννέα μαχαιριές το μόλις δύο ετών αγοράκι τους.

Μετά την ζοφερή εκτέλεση του έργου της, η σύγχρονη Μήδεια, φωτογράφισε το νεκρό παιδί και έστειλε την φωτογραφία στον πατέρα του. Κατόπιν, πήρε το άψυχο κορμί στα χέρια της, περπάτησε και μπήκε σε σουπερμάρκετ μεγάλης αλυσίδας, και αιμόφυρτο και άπνοο, το άφησε επάνω στον πάγκο ενός ταμείου και έφυγε, προκαλώντας την φρίκη στους παρευρισκόμενους υπαλλήλους και καταναλωτές.

Είναι κοινωνικά και πολιτισμικά απαράδεκτο, ακόμη και στην εποχή μας, η οποία βρίθει εγκληματικότητας, οι άνθρωποι να φτάνουν σε τέτοια ακραία σημεία, όπου εκλείπει το συναίσθημα της ανθρωπιάς, όπου το επίπεδο των ανθρώπων βρίσκεται σε τόσο χαμηλούς βαθμούς καλοσύνης και φιλανθρωπίας, και όπου για όλα αυτά, δεν είναι άμοιρη ευθυνών η κάθε Πολιτεία, η οποία δεν φροντίζει επαρκώς να νουθετεί και εκπαιδεύει σωστά τους πολίτες της, αλλά και να τους τιμωρεί, επίσης, επί των ειδεχθών πράξεών τους.