Κι έτσι θα τερματίσουν…

της Μαίρη Κανάκη

Σήμερα στα κλεφτά στο 30ο χλμ του Μαραθωνίου της Αθήνας.

Στο πιο δύσκολο σημείο.

Τη στιγμή που συνήθως διαπιστώνεις αν έχεις αποθέματα δύναμης για τη συνέχεια. Τη στιγμή που η μοναξιά σου σε λυγίζει.

Εκεί ακριβώς βλέπω το σκοινί.

Πάντα με συγκινεί το ίδιο, κι ας το έχω δει πολλές φορές , δεν είναι ποτέ αρκετές , το ξέρω. Το φωτεινό κορδόνι που συνδέει δυο ζευγάρια μάτια. Κι έτσι τα μάτια προχωρούν.

Κι έτσι θα τερματίσουν.

Κι έτσι θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.

Γιατί το «μαζί» κάνει θαύματα και διανύει όσα χιλιόμετρα βάζει ο καθένας στο μυαλό του.

Σας ευχαριστώ, παιδιά κι ας μην σας γνωρίζω!