ΗΜΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Μία ακόμη ημέρα, σήμερα, την οποία τιμούμε εικονικά και χωρίς καμία ευλάβεια, η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης. Μία ημέρα, κοντολογίς, απόλυτης υποκρισίας.

Από αρχαιοτάτων χρόνων φυσικά, υπάρχουν και ο όρος και ο ορισμός, όμως σε ελάχιστες περιπτώσεις εφαρμόζονται και όσο η κοινωνία-μας πορεύεται, προοδεύει και εξελίσσεται, τόσο και περισσότερο χάνεται και το νόημα και η πρακτική τους.

Η παγκόσμια ιστορία, έχει να μας επιδείξει ακράδαντα τεκμήρια ανθρώπινης αλληλεγγύης, όπως για παράδειγμα την φιλία των Ορέστη και Πυλάδη, η οποία έφτασε στα όρια της θυσίας, αλλά τέτοια γεγονότα ωχριούν μπροστά στην καθημερινή πραγματικότητα και αυτό το βλέπουμε συνεχώς και αδιαλείπτως γύρω μας, όταν διαπιστώνουμε και πιστοποιούμε τον πόνο, την δυστυχία, την αναλγησία, τα δολοφονικά ένστικτα, την καταπάτηση των ηθών, την έλλειψη αλτρουϊστικών συναισθημάτων, την αδιαφορία για τον διπλανό μας.

Τέλος πάντων, άλλη μία, μέσα στις πολλές επέτειος για το θεαθήναι.