Το Θέατρο της Κούλουρης

ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ

Και δεν θα μπορούσε να είναι κατ’ ουδένα λόγο μεγαλύτερος. Οι κακές συνέπειες του κορωνοϊού, μας κράτησαν και κατά την χρονιά που πέρασε μακριά, όχι μόνο από τους αγαπημένους μας φίλους-θεατές, αλλά σχεδόν και από εμάς τους ίδιους, οι οποίοι κάθε φορά που άλλαζαν τα μέτρα, αναλόγως συναντιόμασταν, ξεκινούσαμε νέες προετοιμασίες και μετά από λίγο ξανακλεινόμασταν στα σπίτια μας, περιμένοντας νεότερα για να ξανασυναντηθούμε, να ξαναρχίσουμε και όλο στις αρχές να μένουμε!

Τα μόνο που κατορθώσαμε, ήταν μέσα από το σπίτι μας, και με την συνδρομή του portal « Η Φωνή της Σαλαμίνας» να μιλήσουμε, όλον τον περασμένο χειμώνα και μέσω διαδικτύου, για το Θέατρο και την ιστορία του, για όσους ήθελαν και μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τις εβδομαδιαίες εκπομπές μας. Διαδικτυακά πάλι, μιλήσαμε με εκλεκτούς συναδέλφους, όπως η Μαρία Βασιλείου, ο Χρήστος Μυλωνάς και ο Νίκος Γιαννόπουλος για τα θεατρικά δρώμενα στην Σαλαμίνα. Αυτό που κατορθώσαμε επίσης, ήταν να προετοιμάσουμε, (ευτυχώς προλάβαμε!) και να παρουσιάσουμε στο Ευριπίδειο Θέατρο, το καλοκαίρι, ένα ποικίλο μουσικο-προζάτο θεατρικό πρόγραμμα σε στυλ Θεάτρου Βωντεβίλ, σε μία μόνο παράσταση υπέρ ενισχύσεως του Κοινωνικού Παντοπωλείου Σαλαμίνας, με την συμπαράσταση του Δήμου Σαλαμίνας, του Κοινοτικού Καταστήματος Αμπελακίων, τον Εμπορικό Σύλλογο και το Πολιτιστικό Κύτταρο Σαλαμίνας.

Προλάβαμε ακόμη να απονείμουμε σε ανθρώπους του ελληνικού και παγκοσμίου Θεάτρου τα Βραβεία Ερμηνείας του δικού μας Διεθνούς Φεστιβάλ Διαβαλκανικού Θεάτρου, τα οποία δεν είχαμε προλάβει να απονείμουμε τον προηγούμενο χρόνο, και να συμμεθέξουμε διακριτικά σε κάποιες άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως στον εορτασμό των διακοσίων χρόνων ανεξαρτησίας με την συμβολή Σαλαμινίων, που οργανώθηκε στον Δήμο Σαλαμίνας, την παρουσίαση του βιβλίου τού Θοδωρή Παναγόπουλου «Όταν η Σαλαμίνα γελούσε ακόμα», και στην απονομή των ετησίων Χρυσών Μεταλλίων Μεγάλου Αλεξάνδρου και Βεργίνας. Μετά από όλα αυτά; -Ας επανέλθουμε αύριο για τα «μετά»…