Το βασίλειο της προσομοίωσης είναι πιο ρεαλιστικό από την πραγματικότητα;

«Το βασίλειο της προσομοίωσης είναι πιο ρεαλιστικό από την πραγματικότητα». Το έγραψε ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Μποντριγιάρ, ο άνθρωπος που φρόντισε από τους πρώτους να μας προαναγγείλει το Matrix της επίπλαστης πραγματικότητας.

Η «διαχείριση» της πληροφορίας είναι μια πολύ παλιά υπόθεση, βρίσκουμε τις ρίζες της στην αρχαιότητα, όταν ο άνθρωπος ως πολιτικό ον αντιλήφθηκε για πρώτη φορά πως αντί να μεταδίδει απλώς τα γεγονότα, μπορεί να τα διαχειρίζεται με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να αλλάζει δραστικά τις απόψεις του κοινού.

Και έκτοτε ισχύει πως δεν έχει καμία σημασία η πραγματικότητα, αλλά αυτό που η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται ως πραγματικότητα. Με την άνοδο των social media τα παραπάνω δείχνουν να ισχύουν περισσότερο από ποτέ άλλοτε.

Μέσα στην εικονική πραγματικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κάποιοι προσπαθούν να πείσουν ότι τα πάντα βαίνουν καλώς στον τόπο μας. Με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο κάποιοι άλλοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν όσα πάνε καλύτερα τουλάχιστον.

Όλα στηρίζονται σε φωτογραφίες, όλα γίνονται θέαμα θυμίζοντας παλιές εποχές. Παρόμοια και κατ΄ αναλογία φυσικά, η επταετία ήταν μια εποχή που όλα είχαν μετατραπεί σε θέαμα, όλα φιλτράρονταν προκειμένου να μην συνειδητοποιούν οι μάζες το έλλειμμα της δημοκρατίας και τη βαναυσότητα πίσω από τις κουίντες, ένας απατηλός κόσμος όπου η αλήθεια συγχέετο με το ψέμα μέχρις ότου να απορροφηθεί απ’ αυτό.

Σαφώς στην εποχή που ζούμε η επικοινωνία μέσω των κοινωνικών δικτύων είναι επιβεβλημένη για τους σύγχρονους πολιτικούς. Ο ξεπεσμός όμως στα άκρα, όπου το αυτονόητο εκφέρεται ως μέγα επίτευγμα, και η πολιτική δεν ασκείται υπέρ της βελτίωσης των συνθηκών ζωής των ανθρώπων του τόπου, αλλά για να είναι πιο φανταχτερή ή τουλάχιστον να φαντάζει έτσι η δημοσίευση στα social media, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση.

Το κρέας βαφτίζεται ψάρι, η ενοικίαση ενός χώρου χωρίς την παρουσίαση των προβλεπόμενων μελετών, που απαιτεί πάνω από όλα η κοινή λογική, για την αξιοποίηση του αλλά και του ρίσκου της επένδυσης σε αυτό βαπτίζεται τεράστιο επίτευγμα που χρειάστηκαν λυτοί και δεμένοι να επιτευχθεί και που κατά την άποψη πολλών τους εκθέτει ανεπανόρθωτα στα μάτια του κόσμου. Υπάρχει όμως και ένα σημείο που θα πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα.

Όλα αυτά δείχνουν πολιτική φιλοσοφία και τρόπο σκέψης που δεν συνάδει ούτε με νέα ήθη, ούτε με σύγχρονες ιδέες.

Πολλά ερωτήματα ζητούν απαντήσεις αλλά αυτές τις μέρες ας αφεθούμε να γιορτάσουμε την έλευση της Νέας Χρονιάς με την ελπίδα τα πράγματα να πάνε καλύτερα.

Νικόλας ο ψαράς
και για την αντιγραφή
Νίκος Γιαννόπουλος

από την έντυπη “Φωνή της Σαλαμίνας”