ΕΜΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Έ, παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι, κατά τους οποίους οι «μαλλιαροί» τής γλώσσας μας φοιτητές γρονθοκοπούνταν έως θανάτου μετά των καθαρευουσιάνων και τέλος, αυτό το οποίο επεκράτησε και δια νόμου μάλιστα, ήταν ο πλήρης ευτελισμός της ελληνικής γλώσσας.

Εδώ και κάπου μισόν αιώνα, τώρα, και πάντα εν ονόματι της Δημοκρατίας, η οποία έχει υπό την σκέπην της, ουχί όμως και υπό την σκέψιν φροντίδος, την πανεπιστημιακή ασυλία, τα πράγματα έχουν κάπως διαφοροποιηθεί και μη έχοντας πλέον οι νεαροί πανεπιστημιακοί βλαστοί να μαλλιοτραβιούνται περί γλωσσικού, έχουν βρει διαχρονικό «κόλπο» τις καταλήψεις των Σχολών ή και εξ’ ολοκλήρου των Πανεπιστημίων, εσχάτως δε και το ξυλοκόπημα ή και ομηρία ακόμη καθηγητών και πρυτάνεων.

Πριν λίγες ημέρες «λύθηκε» η κατάληψη Πανεπιστημίου τής χώρας μας, η οποία καλά κρατούσε επί τριάντα τέσσερα συναπτά έτη. Προχθές, κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο Αμφιθέατρο της ΑΣΟΕ και γρονθοκόπησαν καθηγητή. Ενδιαμέσως και προϊόντος του χρόνου, καταλήψεις, ομηρίες πρυτάνεων, απειλές, ξυλοδαρμοί καθηγητών, χάριν της Δημοκρατίας μας, δεν απολείπουν.

Πέραν δε, των ενηλίκων φοιτητών-δραστών, το «σπορ», είναι γωστόν τοις πάσι ότι έχει προ πολλού καθιερωθεί και στην Μέση Εκπαίδευση, καθώς και στην πρωτοβάθμια, ενώ παραμένουν ακόμη τα νήπια να καταλάβουν τους παιδικούς σταθμούς και να δαγκώνουν τους νηπιαγωγούς τους. Υπάρχει, άραγε, πιθανότητα να επανέλθει η Παιδεία μας στα όντως δημοκρατικά πρότυπα και πλαίσια, ή εις μάτην προσδοκώμεν;