ΕΝ ΛΕΥΚΩ Η ΧΩΡΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Χιόνι σκέπασε όλη σχεδόν την Ελλάδα, κρύο, παγωνιά, τζάκια για όσους τα έχουν, και κυρίως «απόλαυση» για όσους μπορούν να απολαμβάνουν ξένοιαστα τέτοιες άσπρες μέρες στη θαλπωρή του σπιτιού τους, σε σκι και σε τουριστικά χιονιστικά κέντρα.

Είχε προαναγγελθεί, το περιμέναμε, έφτασε. Προετοιμασμένοι ή απροετοίμαστοι, μας άρεσε ή όχι, με τα ανάλογα μέτρα από την «πολιτική προστασία», μεταξύ των οποίων και το μήνυμα στα κινητά μας να μην ξεμυτίζουμε, έπρεπε να δεχθούμε το γεγονός χωρίς μεμψιμοιρίες. Από εκεί και πέρα, άρχισαν οι κριτικές, τα παράπονα, οι αντιδράσεις όπως πάντα, -να επιρρίπτουμε ευθύνες, όπως πάντα κάνουμε, με τις φωτιές, με τους σεισμούς, με τις πλημμύρες, με τους διάφορους περιορισμούς για το καλό μας, με ο,τιδήποτε, άλλωστε, δεν μας αρέσει.

Κύριος αποδέκτης τής γκρίνιας μας το Κράτος, το οποίο θεωρούμε πάντα ότι φταίει, δεν δραστηριοποιείται έγκαιρα και μας αφήνει στο έλεος του Θεού. Αυτή τη φορά, όπως και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση, και οι προετοιμασίες είχαν γίνει σύμφωνα με τις εξαγγελίες, και το «112» ήταν συνεπές, και οι Δήμοι άνοιξαν για να δεχθούν όσους θα κρύωναν. Αν τώρα, ακόμη και τα κέντρα των πόλεων έγιναν απροσπέλαστα, και οι εθνικές οδοί έμειναν αποκλεισμένες, και τα διόδια εγκλωβίστηκαν και αυτά, φταίει αποκλειστικά και μόνον η κακοκαιρία, -ας το καταλάβουμε αυτό-, η οποία ήταν περισσότερο από ό,τι υπολογίζαμε χειρότερη και ας αισιοδοξήσουμε και λίγο, γιατί θα ξαναβγεί ο ήλιος, θα λιώσουν τα χιόνα και θα ανοίξουν και οι δρόμοι.

Ο βρεγμένος, -λένε-, την βροχή δεν την φοβάται. Και από το χιόνι, δεν μπορούμε να πούμε πως κάθε λίγο δεν χιονίζει στη χώρα μας. Χιόνι είναι, θα περάσει και από τις νέες εμπειρίες της και η «πολιτική υπηρεσία» θα βελτιωθεί στις αντιμετωπίσεις, όπως πάντα.