Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Οι παλαιότεροι συνήθιζαν να λένε πως «η συγνώμη, είναι μισή αρχοντιά» κι εγώ θα ήθελα να προσθέσω, κατά την άποψή μου, πως και «η παραδοχή ενός σφάλματός μας, είναι η άλλη μισή». Όταν δε, όλα αυτά προέρχονται από πρόσωπα κύρους, απολαμβάνουν και μεγαλύτερης αξίας.

Μπορεί, για τρεις τουλάχιστον ημέρες, η χώρα μας να διπλώθηκε στα δύο και να βυθίστηκε στο χάος της «Ελπίδας», πλην όμως, τόσο η Κυβέρνηση, όσο και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αποδέχθηκαν το γεγονός τού «λανθάνειν», το οποίον άλλωστε και ανθρώπινο, και ζήτησαν δημοσίως και από τηλεοράσεως «συγνώμην» από τον ελληνικό λαό, ο οποίος προσπαθεί ακόμη να ανανήψει της ταλαιπωρίας και να συνειδητοποιήσει πως όλα αυτά, οφείλονταν στην κακοκαιρία και την αμέλεια της Πολιτείας να είναι περισσότερο προετοιμασμένη να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις, γεγονός άλλωστε, το οποίο και με πλημμύρες και με φωτιές έχουμε ζήσει και κατανοήσει.

Αυτό, το οποίο ωστόσο παραμένει σαν πραγματική «ελπίδα», είναι τα ημαρτημένα και μετανοημένα να πιάνουν τόπο, από την επόμενη κιόλας ημέρα των εξαγγελιών, γιατί είναι γεγονός πώς ό,τι δεν μπαίνει σε δρόμο άμεσα, παραμένει στην αφετηρία για πάντα.