3+1 λόγοι για να αγαπήσετε την κατάθλιψή σας!

Κατάθλιψη, μια λέξη, μια έννοια, μια κατάσταση, παρεξηγημένη θα έλεγα από πολλούς. Τι κι αν την αντιλαμβανόμαστε σαν μια ασθένεια της ψυχής που ήρθε να μας διαλύσει τη ζωή, τι κι αν την ερμηνεύουμε σαν μια κατάσταση που καταστρέφει το ανθρώπινο «είναι» μας, η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνά καλυμένη με την πιο τολμηρή της ενδυμασία, έτσι ώστε να την προσέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο.

Τι κι αν εμφανίζεται δειλά δειλά, τι κι αν παρουσιάζεται δυναμικά ως ισχυρή, μας καλεί να της δώσουμε κοινώς «λίγη σημασία»! Προσκαλώντας μας λοιπόν να την ακούσουμε, προκαλεί διάφορα συναισθήματα. Είναι άραγε επιθυμητά, θετικά και παραγωγικά;  Ή μας καθιστούν περισσότερο ευάλωτους, ανήμπορους και στάσιμους με κυρίαρχο το αίσθημα της ενοχής; Μέσα στο πλαίσιο αυτό, εμείς οι άνθρωποι συνήθως σπαταλούμε υπερβολική ενέργεια στην προσπάθεια μας να αναδυθούμε ξανά στο φως, έχοντας την ανάγκη για επιβίωση. Μια κατάθλιψη, δεν παρουσιάζεται στη ζωή των ανθρώπων που πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια όπως αδύναμοι ή ευάλωτοι. Αντιθέτως, μπορούν να βιώσουν μια κατάσταση θλίψης  άνθρωποι που έχουν ήδη κουβαλήσει πολλά φορτία, ανθρώποι οι οποίοι με τις ικανότητες τους έχουν υποδείξει κι έχουν υπομείνει δύναμη και σθένος για καιρό. Δεν πρόκειται για σήμα κινδύνου, αλλά για ένα προειδοποιητικό σήμα σε μια ιδιαίτερη ή ιδιαίτερες περιόδους της ζωής μας.  Παρ’ όλα αυτα, τα πάντα εξαρτώνται από το ποιά είναι η πραγματικότητα που εμείς οι ίδιοι κατασκευάζουμε, ποιά διάσταση της δίνουμε, συνεπώς με ποιό φακό παρατήρησης επεξεργαζόμαστε την συνολική αυτή εικόνα.

Μεγενθύνοντας την εικόνα και χαρίζοντας της δημιουργικότερο χαρακτήρα θα καταλάβουμε πως τελικά η «κατάθλιψη» θα μπορούσε να αποτελεί μια μορφή που δίνει η ψυχή και το σώμα μας κατά της θλίψης. Μια προσπάθεια μας δηλαδή, να αποφύγουμε και να αποτρέψουμε τη διάσταση μιας θλιβερής ζωής.  Αν λοιπόν αυτό που εκδηλώνει το ίδιο μας το «είναι» το συντηρήσουμε στη ζωή μας σαν εχθρό, τότε ναι εμείς οι ίδιοι έχουμε την ικανότητα να οδηγηθούμε σε καταστροφικά μονοπάτια, ωστόσο η κατάθλιψη ως μορφή δεν μπορεί από μόνη της να καταστρέψει τη ζωή μας. Σαν ένα ζωντανό στοιχείο στην ύπαρξη μας, ζητά την αποδοχή, την έγκριση, την επιβεβαίωση, την αποδοχή, για να λειτουργήσει αναλόγως στην βιωσιμότητά μας.

Αν αγκαλιάσουμε την μορφή αυτή που εμφανίζεται συχνά είτε μέσω έντονων συναισθημάτων, είτε μέσα από αλλαγές στις συνήθειες και τις συμπεριφορές μας, είτε μέσω σωματικών συμπτωμάτων και αν αντιληφθούμε πως δια μέσου της προβάλλονται πιθανές παραμελημένες μας ανάγκες, τότε θα καταφέρουμε να δώσουμε την κατάλληλη σημασία σε αυτό που χρειαζόμασταν εδώ και καιρό αλλά και στη δεδομένη στιγμή. Επομένως ας δούμε τέσσερις σημαντικούς λόγους, άξιους να μας βοηθήσουν να έρθουμε πιο κοντά  και να εκτιμήσουμε αυτή τη νέα όψη της πραγματικότητάς μας.

1. Ίσως είναι η ευκαιρία μας να μάθουμε κάτι σημαντικό, αφού πίσω από την παρουσία της μορφής αυτής κρύβεται πάντα  ένα μήνυμα. Μας καλεί λοιπόν ο οργανισμός μας, να του παρέχουμε την απαραίτητη προσοχή ώστε να αντιληφθούμε το μήνυμα που έχει να μας χαρίσει και να συμπορευτούμε μαζί του. Στην τελική, μας καλεί να διαχειριστούμε και να καλύψουμε δικές μας σημαντικές ανάγκες! Χρειάζεται λοιπόν να ανταποκριθούμε στις ανάγκες αυτές με ένα νέο, διαφορετικό τρόπο ή προσέγγιση.
2. Ήρθε η ώρα για αλλαγές! Δεν πρόκειται για σήμα κινδύνου, αλλά για ένα προειδοποιητικό σήμα. Πρέπει να αποδεκτούμε την πρόσκληση να αλλάξουμε κάποια στοιχεία της καθημερινής μας ζωής αλλά και του εαυτού μας έτσι ώστε να βελτιωθεί η λειτουργικότητά μας. Χρειάζεται να κινητοποιήσουμε τον εαυτό μας αργά και σταθερά χωρίς βέβαια να τον στριμώχνουμε, να δώσει νέα διάσταση σε όσα πιθανόν να τον προβληματίζουν ή να τον πονούν. Το να δίνει κανείς άλλο νόημα σε μια κατάσταση, να την αναπλαισιώνει δηλαδή θετικότερα, έχει ήδη διανύσει περισσότερη από τη μισή πορεία προς την φωτεινότερη πτυχή της ζωής του.
3. Ερχόμαστε πιο κοντά στις κρυμμένες μας δυνάμεις. Το ρητό που λέει πως μόνο στο σκοτάδι μπορούμε να δούμε τα αστέρια, είναι πολύ χρήσιμο στην περίπτωση μας. Μια κατάσταση θλίψης, μπορεί να μας φέρει σε επαφή με τα αποθέματά μας. Έχει την ικανότητα να μας θυμίσει πώς δράσαμε σε προηγούμενες καταστάσεις και πώς καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε μέσα από αυτές. Επιπλέον, αναπλάθει και επαναφέρει στη μνήμη μας ικανότητες που χρησιμοποιήσαμε  στο παρελθόν και μας βοήθησαν ώστε να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση με τρόπο υποδειγματικό. Πιθανά αποθέματα μπορεί να είναι η αντοχή, η ψυχραιμία, η υπομονή, η αισιοδοξία, η αυτογνωσία, η δημιουργικότητα, η προσαρμοστικότητα, η αποδοχή, η εμπιστοσύνη κι άλλα τόσα. Μια δύσκολη περίοδος στη ζωή, δημιουργεί προσπάθειες λύσεων εφ΄όσον ως άνθρωποι έχουμε έρθει σε επαφή με τα αποθέματα μας και ως εκ τουτου έχουμε φωτίσει τις κρυμμένες μας δυνάμεις.
4. Αναστοχασμός! Είναι λοιπόν η καταλληλότερη περίοδος για να θέσει κανείς νέους στόχους, διαφορετικούς, πιο βοηθητικούς, πιο παραγωγικούς, πιο εφικτούς. Του δίνεται η ευκαιρία να εξετάσει εκ νέου παράγοντες και στοιχεία που προυπήρξαν στη ζωή του και του ήταν χρήσιμα ή αντιθέτως τα βρήκε περιττά, χαράσσοντας έτσι αλλιώτικη πορεία και αναζητώντας ή επιδιώκοντας μια πιο ωφέλιμη βιωσιμότητα.

Το σημαντικότερο κατα την περίοδο αυτή, είναι να ανακαλύψουμε τρόπους ώστε να φανούμε πιο σοφοί απέναντι στην «κατάθλιψη». Ας θυμόμαστε, πως πρόκειται για μια κατάσταση προσωρινή, αρκεί να έχουμε αποφύγει την εχθρική στάση απέναντι στην παρουσία της. Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν να την διώξουμε, θα φύγει από μόνη της στην κατάλληλη στιγμή και όταν εμείς θα έχουμε ήδη κάνει όσα έπρεπε να κάνουμε…

Ροδούλα Παπαλαμπριανού – antikleidi.com