ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Κάθε τέτοια ημέρα, όπως η σημερινή και κάθε χρόνο, τιμούμε σε όλο τον κόσμο την Ποίηση, με ωραίες εκδηλώσεις και ωραιότερα λόγια περί αυτής και των ιεροφαντών της.

Από αρχαιοτάτων χρόνων αναπτύχθηκε ο ποιητικός λόγος και μέχρι σήμερα υπηρετείται και ιερουργείται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, κάτω από διάφορες εκφράσεις και συνθήκες. Υπάρχει ως εκ τούτου η καθαρά συναισθηματική ποίηση και παράλληλα κάποια άλλα επιβεβλημένα ή επιβαλλόμενα είδη, όπως η στρατευμένη ποίηση, η αντιστασιακή, η αντιπολεμική, η αντιρατσιστική και κάποια άλλα ακόμη είδη, τα οποία χαρακτηρίζουν το ποιόν και προσανατολισμό κυρίως των ατόμων-ποιητών που τα χειρίζονται.

Η ποίηση, πηγάζει και προέρχεται βαθύτερων συναισθημάτων και υψηλότερων σκέψεων και ιδεών  και μέσα από ένα συμπυκνωμένο, κυρίως, λόγο, εκπέμπει μηνύματα από ψυχής προς όλους και συγκινεί, αλλά και προτρέπει, ενθαρρύνει και διδάσκει.

Στις ημέρες μας, και ιδιαίτερα στη χώρα μας, η ποίηση και οι ποιητές δεν εκτιμόνται όπως πρέπει, έως και καθόλου αν φέρουμε στο νου μας και δι’ αυτού στο προσκήνιο την ρήση πολιτικού πριν λίγα χρόνια, σύμφωνα με την οποία είχε χαρακτηρίσει τους ποιητές ως «λαπάδες», χωρίς καμία εκ μέρους του περίσκεψη και αιδώ, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Καβάφης.

Η Ποίηση του πατέρα Ομήρου, δυστυχώς έχει ξεπέσει στους καιρούς μας και κρίνεται ή απαξιώνεται ανερυθρίαστα.