ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΡΑΤΟΝ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΟΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ζούμε σε μία εποχή αντιφάσεως και αποφάσεων κατά τις οποίες άλλα ακούμε την μία ημέρα, και άλλα την άλλη, ενώ οι πληροφορίες και οι παραπληροφορήσεις στροβιλίζονται σε ένα χορό αμφιβολιών αλλά και αμφισβητήσεων.

Ό,τι ακούς σήμερα, ανατρέπεται αύριο και μάλιστα από τους ίδιους, οι οποίοι το είχαν αναγγείλει ως γεγονός αναμφισβήτητο. Ό κορωνοϊός αίφνης, ο οποίος τα δύο τελευταία χρόνια και μας απασχολεί και μας «θερίζει», συμπεριφέρεται συχνά σαν καθοδηγούμενος, αφού ο κάθε ειδικός και ο κάθε οιοσδήποτε, έχουν από μία άποψη ο καθένας, καθώς και οι πολιτικοί μας κάθε πολιτικής παράταξης, οι οποίοι υπόσχονται, ανακοινώνουν και αναιρούν ή αλλάζουν απόψεις και υποσχέσεις επί του θέματος.

Έτσι, ο κάθε ένας από εμάς, καθημερινά ακούει, καταγράφει και σκέπτεται ή αποφασίζει για κάτι, το οποίο θα έχει αλλάξει ή διαψευσθεί την επαύριον. Δηλαδή, έχουμε πλέον φτάσει στο σημείο μίας πλήρους σύγχυσης, η οποία δεσμεύει κάθε περεταίρω σκέψη και σχεδιασμό μας για το αύριο, πολύ λιγότερο δε για το απώτερο μέλλον μας, στραγγαλίζει κάθε προσδοκία μας και καταστρέφει τις ζωές μας.

Όσα σχέδια και προβλέψεις και αν κάνουμε, την άλλη ημέρα μπορεί να καταστραφούν εκ βάθρων, αφού μία νέα εξαγγελία από όπου δη, θα έχει έλθει για να καταστρέψει τις προηγούμενες και μαζί με αυτές και τις δικές μας προσδοκίες και βεβαιότητες. Ζούμε σε μία εποχή ανερμάτιστων πληροφοριών, η οποία ολονέν και χειρότερη γίνεται, έτσι ώστε να αποτελούμε, πλέον, θύματα μίας κυκλοθυμικής απολυτότητας, η οποία επικρατεί, αν όχι και επιβάλλεται γύρω μας, και η οποία καθημερινώς όλο και περισσότερο καταπιέζει και αποστερεί την ελεύθερη βούλησή μας και τις επόμενες αφ’ εαυτού κινήσεις μας.

Το μέλλον παραμένει για μας αόρατο, ενώ είναι βέβαιο και απολύτως ορατό πως βαδίζουμε με κλειστά μάτια, στηριζόμενοι πια στις βακτηρίες αυτών που αποφασίζουν για εμάς, κάθε ημέρα και διαφορετικά.