ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Το πανηγυράκι, φαίνεται να στήθηκε εφέτος από πολύ νωρίς. Το τελευταίο δεκαπενθήμερο και κάθε ημέρα, όλο και μια φωτιά ξεσπάει σε κάποια δασική περιοχή τής χώρας μας, έτσι για νάχουνε δουλειά και οι πυροσβέστες, να μένουν και ελεύθερα μερικά στρέμματα και οικόπεδα δια πάσαν μελλοντικήν χρήσιν, καθώς ποτέ κανείς δεν ξέρει ποιές και πόσες ανάγκες θα παρουσιαστούν στο εγγύς και απώτερον μέλλον.

Μπορεί, φερ’ ειπείν, να θέλουμε αύριο να κόψουμε και να δημιουργήσουμε οικόπεδα δια πάσαν χρήσιν, ένεκα ενεργειακής κρίσης να επιχειρήσουμε εξορύξεις για ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου, να σπείρουμε και κανά χωράφι εν όψει σιτοδείας, ή να υπάρξει χρεία εγκαταστάσεων αιολικών πάρκων, ακόμη και ανεμογεννητριών. Να είμαστε καθ’ όλα έτοιμοι.

Παρακάμπτουμε φυσικά τον παράλληλο αγωνιώδη αγώνα μας για την μόλυνση της ατμόσφαιρας (σημ. λένε πως τα δέντρα ανανεώνουν την στμόσφαιρα, αλλά ίσως να έχουν και άδικο!), περιουσίες και για ζωές που μπορεί να εξαφανισθούν εν ριπή οφθαλμού, καθώς και το γεγονός ότι μέχρι εχθές ακόμη πιστεύαμε πως το μεγαλύτερο ποσοστό πυρκαγιών σε δάση οφείλετο στην καταραμένη καλοκαιρινή ζέστη και τις καυτές αχτίδες του ηλίου, που δημιουργούσαν αναφλέξεις, οι άτιμες, παρ’ όλο που στην Αφρική δεν παρατηρείται παρόμοιο φαινόμενο!

Ό,τι ξέρατε, ξεχάστε το. Όταν υπάρχει ανάγκη, αλλάζουν οι κανόνες, και ας γίνουν όλα στάχτη. Να είμαστε προσεχτικοί λοιπόν, γιατί τώρα, έγινε ξεκάθαρο πως, οι φωτιές ανάβουν και με χιονιά και με βροχές και άντε να τις σβήσεις. Άσε δε που και αν υπάρχουν, πότε-πότε, ελάχιστοι ένοχοι, -εκτός των φυσικών φαινομένων-, το ρίχνουν στο «κάψιμο κλαδιών» και την σκαπουλάρουνε.