ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Τεράστια αύξηση παρουσιάζουν τα διαζύγια στη χώρα μας όσο παίρνουν τα χρόνια, σύμφωνα με σχετική έρευνα. Παλαιότερα, τα διαζύγια δεν ευδοκιμούσαν ούτε στο ελάχιστον, καθώς τα ήθη της κοινωνίας μας, αλλά και οι νόμοι περί του ειρημένου εμπόδιζαν παρόμοιες καταλήξεις στα πλαίσια ενός γάμου.

Επιχειρώντας μία μικρή αναδρομή, κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 έβγαιναν 550-900 «επίσημα» διαζύγια ανά 10.000 γάμους. Με την «κάπως» απελευθέρωση ορισμένων, τόσο οικογενειακών όσο και νομικών κανόνων, κατά την δεκαετία του 2000, τα διαζύγια αυξήθηκαν ως 2.500 τον χρόνο ανά 10.000 γάμους, ενώ σήμερα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ αυτό το όριο.

Έτσι, στη χώρα μας, ενώ χώρισε το 10% των ζευγαριών που παντρεύτηκαν το 1972, έλυσε τον γάμο του το 17% αυτών που παντρεύτηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, και είναι πολύ πιθανόν να πράξει το ίδιο το 30% των ζευγαριών που τέλεσαν τους γάμους τους στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Αναμφισβήτητα, η απελευθέρωση των ηθών και των παραγόντων τους, έχει οξύνει το πρόβλημα, του οποίου οι επιπτώσεις πλήττουν τα παιδιά κάθε διαλυμένου γάμου.

Σήμερα, όπου η γνώμη της κοινωνίας δεν λαμβάνεται πλέον υπόψη, η χειραφέτηση της γυναίκας εξελίχθηκε πλήρως και οι χαλαροί νόμοι επιτρέπουν την άμεση λύση ενός γάμου, και καθώς τόσο οι άντρες, όσο και οι γυναίκες δεν έχουν πλέον την απόλυτη ανάγκη ο ένας του άλλου, αλλά και μπορούν ελεύθερα και εύκολα να συνάπτουν σχέσεις εκτός γάμου, είναι πιθανόν σε λίγες δεκαετίες να απειληθεί παντελώς η σύναψη γαμήλιας σχέσης.

Σήμερα ακόμη, που πολλές οικογένειες είναι μονογονικές, γυναίκες και άντρες όλο και περισσότερο αρνούνται την «δια βίου» δέσμευση με κάποιον σύντροφό τους, δεν αποτελεί όνειδος μία συμβίωση άνευ κανόνων, και η επιλογή πολλαπλών συντρόφων εξελίσσεται σε «τρέντυ» θέσφατο.