ΕΙΔΕΣ ΠΑΛΙ Η Δ.Ε.Η.;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Χτύπησε εχθές το «σταθερό» μου. Δεν πρόλαβα να το σηκώσω. Αμέσως μετά, εσήμανε το «κινητό» μου. Έσπευσα να απαντήσω σε έναν άγνωστο επίσης αριθμό, για να ακούσω μία κυρία να μου αναγγέλλει πως η συνομιλία μας καταγράφεται, θα καταψυχθεί για κάποιους μήνες, και πως έπρεπε από τον αριθμό 1 (ένα) έως και τον αριθμό 5 (πέντε), να βαθμολογήσω την «ποιότητα» της εταιρίας.

Σημείωση: Λησμόνησα να αναφέρω πως η κλήση ήταν από την Δ.Ε.Η., η οποία καίγεται να λάβει τα «εύσημα» των καταναλωτών προκειμένου σαν ηθικό δίδαγμα στο τέλος της συνομιλίας, να προτείνει την εγγραφή μας σε ένα νέο πρόγραμμα «my home enter plus», παρά το γεγονός ότι εγώ δεν ξέρω γρι από αυτήν την γλώσσα που παραδέχομαι κυριαρχεί στην χώρα μου, αλλά δεν είναι ελληνική, της μάνας μου και του πατέρα μου, των προγόνων μου και των παιδιών μου.

Εχθές, λοιπόν, συνέβη αυτό, ημέρα κατά την οποία η Δ.Ε.Η., ανακοίνωσε εκ παραλλήλου ότι «κόβει» το ρεύμα σε όσους δεν έχουν πληρώσει, όχι «ετσιθελικά» βέβαια, αλλά γιατί ξαφνικά έγινε πανάκριβο και μέσα σε λίγες ημέρες έχει αυξηθεί τρεις ή τέσσερεις φορές, όχι γιατί δεν έχουμε πλέον δική μας παραγωγή (έκλεισαν τα λιγνιτωρυχεία), αλλά γιατί ο κακός, ο φιλοπόλεμος και άδικος Πούτιν κήρυξε πόλεμο στην Ουκρανία και κλείνει τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου σε όσους δεν τον πάνε και δεν θέλουν να το αγοράζουν και με ρούβλια, έναντι του πανίσχυρου μέχρι τώρα δολαρίου.

Αναρωτιέμαι, επ’ αυτού, πότε είχαμε σχετικά φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα στην προ-Πούτιν εποχή, και πως ακόμη και έτσι, πώς Ισπανία και Πορτογαλία ανακοινώνουν μείωση της τιμής παροχής του κατά 40% (σαράντα τοις εκατό) και στην Ελλάδα ακριβαίνει συνεχώς.

Όπως αναρωτιέμαι, γιατί αφού ούτως ή άλλως το πληρώνω, και μάλιστα πανάκριβο, η παροχή του ήταν και είναι πάντα μετ’ εμποδίων, με συχνότατες διακοπές, οι οποίες επιφέρουν ζημιές μέγιστες στον καταναλωτή, και πάντα μία δαμόκλειο σπάθη να επικρέμεται των κεφαλών μας, αν καθυστερήσουμε ελάχιστα την αποπληρωμή του, εμείς οι πτωχοί, ως εκ των πραγμάτων, εμείς όλοι, τα εκατομμύρια των Ελλήνων που δεν μας δόθηκε ποτέ η δυνατότητα να απολαμβάνουμε μισθούς τριακοσίων και πλέον χιλιάδων τον χρόνο για τις υπηρεσίες που προσφέρουμε σε ανήλιαγα γραφεία, εργοστάσια, γιαπιά, χωράφια, και ιδρώνουμε και διακινδυνεύουμε τις ζωές μας ανά πάσα στιγμή, να πρέπει να είμαστε πάντα τα θύματα με επιδόματα απορίας, συντάξεις των διακοσίων πενήντα ευρώ, χαμηλούς μισθούς, υπέρογκες φορολογήσεις, ακρίβεια παντού και γενική ανέχεια.

Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, κατά τις οποίες μάλιστα δέκα και κάτι εκατομμύρια Έλληνες είναι αγανακτισμένοι με αυτήν την πολιτική της, η «κοινωφελής» αυτή Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, ζητεί την επιβράβευσή από τα θύματά της. Είδες επιχειρηματικό πνεύμα η Δ.Ε.Η.;