ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΟΥ…

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Καλοκαίρι λοιπόν οσονούπω κι εκεί που νομίζαμε ότι θα το χαρούμε επιτέλους «ελεύθεροι», όπως μας είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός μας, όπως άλλωστε και σε αυτόν το είχαν υποσχεθεί, ελεύθεροι μετά από τρεις δόσεις εμβολίων και προοριζόμενοι για την τέταρτη αναμνηστική, με πολλούς νεκρούς μεν, αλλά χωρίς μάσκες δε, με αεροπλάνα να πετούν ξέγνοιαστα χωρίς μασκοφόρους, με παραλίες διάπλατα διατεθειμένες στους καβουρντισμένους από τον ήλιο Έλληνες και μη Έλληνες, και εν είδη ανεμιστήρων τα αεροπλάνα των γειτόνων μας πάνω από το Αιγαίο, ελεύθεροι να βγαίνουμε από τα σπίτια μας, νάσου ξανά και από την αρχή.

Ελευθερία φυσικά, όπως την περιμέναμε, έστω και με τόσους άλλους περιορισμούς, όπως στα οικονομικά μας καθώς όλα ανεβαίνουν και δεν προλαβαίνουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς και αδυνατούμε εν ολίγοις να προμηθευτούμε και τα αναγκαία τρόφιμα, και να οι πόλεμοι που ανάβουν, διατηρούνται και αποδεκατίζουν παντού και όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά τέλος πάντων, ακόμη και νηστικοί, ελπίζαμε πως θα αναπνέαμε τον υπεσχημένο καθαρό αέρα.

Αμ, πού; Κλείνουν οι στρόφιγγες του φυσικού αερίου, απειλούμαστε να τα πάμε πολύ άσχημα με την ενέργεια, ακόμη και να μην μπορούμε να ανάψου με τα φώτα του σπιτιού μας και να μην μπορούμε να κυκλοφορούμε με τα αυτοκίνητά μας, και από πάνω, να και δύο αποξεχασμένες ασθένειες, η «ευλογιά των πιθήκων» και η λέπρα, να και οι επιδημιολόγοι που πάντα πρόθυμοι να υπηρετούν τα όσα επιτάσσει η επιστήμη τους, αρχίζουν από Αμερική μεριά, Βέλγιο και άλλες χώρες, να επιστρέφουν άρον-άρον τους μόλις απελεύθερους πολίτες στα σπίτια τους, καθώς μία νέα πανδημία θα κατέστρεφε τα πάντα.

Ξανά-μανά λοιπόν, μία από τα ίδια, κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους, ολομόναχοι, γιατί αυτός ο ιός κολλάει και από την επαφή και από την αναπνοή ακόμη, απομονωμένοι εκ νέου από τους συνανθρώπους μας, χωρίς παράδες, χωρίς λίγη δροσιά καλοκαιριάτικα, χωρίς θάλασσα να δροσιζόμαστε τουλάχιστον, να σκάμε σαν τα τζιτζίκια αναμένοντες, όσοι επιζήσουμε, την επαναφορά όπως εικάζεται του κορωνοϊού από τα μέσα Σεπτεμβρίου, γιατί τόσο προβλέπουν οι επιστήμονες πως θα διαρκέσει η εκεχειρία.

Αλλά, έχει ο καιρός γυρίσματα, θα βρούμε τον τρόπο να νικήσουμε ξανά, και κάποια στιγμή η υπόσχεση της «ελευθερίας», δεν θα είναι πλέον όραμα και όνειρο θερινής νυκτός, αλλά μία απτή πραγματικότητα, για όσους φυσικά καταφέρουν να επιζήσουν των τόσων αδυσώπητων φυσικών κακουχιών, οι οποίες μας έχουν βάλει στο στόχαστρο.