Τι αφήνουν…

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Είσαι μεταξύ 12-18 τη δεκαετία του 90. Σου αρέσει η χιπ χοπ. Θα ακούσεις FFC, TXC, Active Member, Βαβυλωνία,Goin’ Through, Ημισκούμπρια.

Επιλογές πολλές, στίχοι και ύφος ποικίλλουν αλλά είχαν, στις αρχές τουλάχιστον, ένα κοινό μονοπάτι. Στον επίπλαστο μεταπολιτευτικό παράδεισο του απολιτίκ και της μεγάλης ζωής με κλεψιές και δανεικά, σου έλεγαν “μάγκα, έχουμε πάρει λάθος δρόμο. Η ζωή είναι κάτι άλλο”.

Σε έβαζαν σε μια ανησυχία, αμφισβήτηση, αναζήτηση. Λάθη και στραβά στο ελληνικό χιπ χοπ υπήρξαν πολλά. Επιφανειακό όμως δεν ήταν. “Την έψαχναν την φάση” για να θυμηθούμε και λίγο τα νιάτα μας. Οι κόντρες ήταν λεκτικές και το battle rap ήταν καυστικό και ξύπνιο.

Πάμε στο σήμερα.

Ελληνική τραπ. Άθλιες μουσικές μίξεις με ακόμα πιο άθλια ελληνικά μπλεγμένα με σλαγκ εκφράσεις του συρμού και άθλιες παραφράσεις-μεταφράσεις της αμερικάνικης τραπ. Το χειρότερο είναι η θεματική.

Παρανομία, πώληση ναρκωτικών, το όπλο στο χέρι, η “εύκολη” ζωή της παρανομίας και οι γυναίκες είναι οι “σκύλες” μας εύκολες στο σεξ και στα δώρα.

Στην πραγματικότητα έχουν τόση σχέση οι τραπερς με την ζωή που υμνούν, όσο εγώ με την αστροφυσική.

Το θέμα όμως είναι πως σε αυτή την “παραμύθα” μπαίνουν νέα παιδιά. Και αν κάποτε ο Κωστόπουλος με τον ατομισμό, τα εύκολα λεφτά και τα βυζιά για χάρη εμπορίου διαμόρφωσε μια γενιά, αυτοί εδώ οι “γκάνγκστας” από τα λίντλ πάνε να διαμορφώσουν μια άλλη.

Τυχαία χθες, γύρναγα κουρασμένος με το μετρό. Θα ήταν 10:30 το βράδυ. Μπαίνουν 5-6 πιτσιρικάδες. ήταν δεν ήταν 15χρονα. Γυρνάει ο ένας “ρε σας το είπα. όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες” με έμφαση.

Κανονικά δεν μιλάω. Αλλά είμαι πολύ κουρασμένος με όλα.

“Λεβέντη μου κάνεις μεγάλο λάθος. Και είναι κρίμα για σένα που δεν θα μάθεις την αγάπη”.

Έφυγαν σιωπηλοί. Τυχερός είμαι. Θα μπορούσα να τις έχω μαζέψει, αν είχαν θράσος.

Μόδα είναι θα περάσει. Το πρόβλημα με αυτές τις μόδες, είναι τι αφήνουν. Αν οι πιτσιρικάδες μάθουν πως είναι οκ τα “ντίλια”, τα όπλα και το ξύλο μεταξύ τους και σε γυναίκες, τότε έχουμε θέμα.

Πολύ μεγαλύτερο από έναν στημένο καυγά σε ένα λαικοποπ πανηγυράκι όπως τα Mad Awards.